Een tijdje niet geblogd, want ik lag in scheiding

Gescheiden

Jeetje! Lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Ik kan wel vertellen hoe dat komt. Ik ben gescheiden van de papa van onze kinderen. Ik heb nog vaak gedacht aan bloggen, alleen had ik geen idee wat ik kon gaan bloggen. Momenteel gaat het goed met mij en met de kinderen!

Wat kan je je als ouder soms rot voelen als je in scheiding ligt. Ik heb echt een schuldgevoel gehad naar hen toe. Mijn dochter Lisse had eerder veel last van buikpijn. Ze zei het zelfs zo vaak, dat ik bijna naar de dokter wilde stappen. Nu, achteraf, weet ik waardoor zij zoveel buikpijn heeft gehad. Het was de spanning in huis van haar vader en mij. Voor je kinderen wil je eigenlijk dat alles stabiel is. Een vader en een moeder die gelukkig zijn, samen met de kindjes op vakantie kunnen gaan, leuke dagen ervan maken met elkaar, etc. Dit was in ons geval niet realistisch meer en hebben wij beiden deze keuze gemaakt. Lisse is 5 jaar, Senn is 2 jaar. In de loop van de maanden ben ik steeds meer gaan beseffen dat ik niet moet onderschatten wat mijn kinderen voelen, snappen, of juist niet begrijpen. Laatst lag ik even op bed en kwam Lisse bij mij liggen. Ze vroeg aan mij: mama? Ben je boos op papa? Waarop ik antwoordde dat ik niet boos ben op papa. Haar volgende vraag was: vind je papa lief? Ja Lisse, ik vind papa aardig. Waarop Lisse als laatste zei: nou, dan kan je toch al je spullen weer inpakken en weer bij papa gaan wonen? Wat een heerlijke kinderlogica. M’n zoontje praat nog niet zo veel/goed. Waarschijnlijk heb ik daardoor onderschat van wat hij eigenlijk meemaakt, of hoe hij het ervaart. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap. De ene week breng ik de kinderen op zaterdag, de andere week op zondag. Hoe moet het zijn voor een ventje van 2, die geen tijdsbesef nog heeft en nog niet goed snapt wat er gaat gebeuren zodra ik ze in de auto zet? Ik zet ze af bij hun vader en ga zelf weer weg. Wat gaat er in zijn koppie om? Weet hij dat hij na een halve week weer terug komt? Als hij ziek is, is gevallen, of mij nodig heeft en ik er niet ben…? Hoe ervaart hij dit? Voelt het voor hem alsof ik er dan niet ben voor hem? Wilt hij mij daarna nog wel zien? Knuffelen, of mee spelen? Voelt mijn huis ook fijn voor hem? Is mijn tuin groot genoeg? Heb ik wel net zo’n leuk speelgoed als bij papa? Dit en nog veel meer vragen die ik mijzelf aan het begin meerdere malen heb afgevraagd. Mijn dochter praat wel! Zij kan mij vertellen als er wat is en ik kan vragen aan haar hoe zij iets ziet/voelt.

Meerdere keren is mij verteld dat liefde niet te koop is. Dat jongere kinderen het net zo leuk vinden om te picknicken in een park, dan dat ik ze voor mijn gevoel mee zou moeten nemen naar een duur pretpark. Begrijp mij niet verkeerd! Hun vader doet dit ook niet hoor! Maar ik wilde alles voor hun erg goed doen, omdat ik zo graag wilde dat de kinderen zich in mijn nieuwe huis op hun plek voelde. Ik ben blij dat ik het op de picknick manier heb gedaan en niet doormiddel van dure spullen kopen en maar willen blijven overtreffen.

Mijn ex en ik zijn nu ruim een half jaar gescheiden! De kinderen hebben hun draai/plek gevonden. Natuurlijk blijven er momenten die lastiger kunnen zijn. Bijvoorbeeld als ze ziek zijn en op dat moment bij de andere ouder willen zijn. Lisse dacht aan het begin, dat als papa en mama niet samen waren, ze ook niks met elkaar bespraken. Lisse vertelde vaak verhalen, die achteraf niet klopte als ik het navroeg aan haar vader. Geheel logisch dat dit soort dingen gebeuren! Het is niet dat ze liegen! Wij hebben Lisse haar verjaardag 2 maanden geleden samen gevierd met beiden families. Lisse en Senn hebben kunnen zien dat wij als ouders zeker door 1 deur kunnen! Sindsdien weet zij dat papa en mama contact met elkaar hebben. Eerder zei ze: huhhh mammm, hoe weet je dat nou weer? Dan zei ik: dat heeft papa mij al verteld! Nu hoef ik alleen nog maar te zeggen: ja, dat hoorde ik al! En ze begrijpt dat het dan komt, doordat haar vader en ik nog goed contact hebben:)

Leestip: "Door de drieling zwangerschapsbeëindiging voel ik geen band meer met mijn familie"