Wauuww een gezonde zoon!

Na twee dagen weer controle, bloeddruk bleef hetzelfde maar bloedwaarden stijgen langzaam. Toch onder controle blijven bij het ziekenhuis maar dit vind ik niet erg. Ik wou toch sowieso al in het ziekenhuis bevallen. Als ik klachten krijg van vocht vasthouden, sterretjes zie, of me niet goed voel dan moet ik bellen en komen voor controle. Steeds om de twee dagen voel ik me helemaal opgezwollen en vreemde klachten dus bel ik en moet ik komen voor controle. Ik moet tussendoor een aantal keer bij de gynaecoloog komen, deze maakt dan een echo om te kijken hoe het gaat. Bij elke controle is mijn bloeddruk iets hoger, mijn bloedwaarden stijgen ook steeds een beetje, CTG lijkt elke keer goed. Nu dit zo doorzet moet ik met 37 weken zwangerschap ingeleid worden. Mijn gynaecoloog zei, veel leidden we in voor de zekerheid maar bij jou weten we zeker dat de zwangerschapsvergiftiging zich ontwikkeld. De boot vaart langzaam de haven binnen. Als de bloedwaarden teveel stijgen en er eiwitten in mijn urine zitten dan word ik eerder ingeleid. Tot nu toe stijgt het langzaamaan en moet ik als ik precies 37 weken zwanger ben opgenomen worden in het ziekenhuis, dit is op een zondag. De vrijdag nog op controle en ik moest bellen voor de bloedwaarden want het was erg druk in het lab. ’s Avonds gebeld en ze zou me terug bellen. Rond een uur of 22.00 kreeg ik telefoon dat ze moest overleggen met de gynaecoloog want de bloedwaarden waren niet goed en er zat eiwit in mijn urine. Na overleg besloten dat ik de volgende ochtend moest komen en als de waarden en urine dan niet goed waren moest ik dan ingeleid worden. Dus de ochtend onze hond naar mijn ouders gebracht en mijn spullen voor de zekerheid alvast ingepakt. Maar gelukkig konden we nog een nachtje naar huis en moest ik de volgende dag komen. Nu konden we nog mooi het huis goed schoonmaken, het bed en wiegje neerzetten, spannend!! Zondagochtend moest ik mij melden, toen werd er een ballon ingebracht om de eerste 2 cm ontsluiting te krijgen zodat ze mijn vliezen konden breken. Gelijk al soort van weeën in de onderrug voornamelijk maar wel te doen. ’s Avonds werd de ballon er weer uit gehaald om de volgende ochtend te voelen of er genoeg ontsluiting was maar helaas. Weer een ballon erin om te kijken wat het gaat doen. De dagen gingen snel voorbij, om de twee uur geloof ik een CTG om te kijken hoe de baby het doet en ook nog een keer een echo van iemand die in opleiding is, altijd leuk natuurlijk! Dinsdagochtend is het dan zover, om 7.00 breken ze mijn vliezen joepiee! Gelijk aan het apparaat met weeën opwekkers en elk half uur komen ze de dosis verhogen. Rond een uur of elf kan ik het niet meer aan, mijn weeën zakken niet tot amper af en heb weeën in bovenbenen, onderrug en buik. Ik heb het idee dat het apparaat veel te snel gaat, af en toe komt er iemand kijken. Na aangeven zetten ze het apparaat wat lager maar het mag niet baten. Ik wou liever geen ruggenprik maar toch genomen. Ik kon niet meer. Er was ook een stagiaire bij en die was heel lief, nam wat meer de tijd en toonde meer medeleven. Na de ruggenprik even wat bijgekomen en kunnen eten. Maar toen kwam het net zo erg weer, dus een verhoogde dosis gekregen. Om 16.00 wisseling van dienst en deze waren heel lief. Gelijk gevoeld en bleek dat ik al 10 cm ontsluiting te hebben, even overleg met de gynaecoloog want misschien wordt het een keizersnee omdat de hartslag van de baby daalt tijdens de weeën. Maar ik mag heel rustig aan persen op een wee. Om 18.00 mag ik voluit persen en om 18.26 is onze zoon Roan geboren. Wauw, wat een onbeschrijflijk gevoel!! We wisten niet of het een jongen of meisje werd en eerlijk gezegd kon het me toen ook even niks schelen, hij huilde!!

Daarna zei de verloskundige of ik al had gevoeld wat het was en had ik nog niet gedaan haha. Heel lief, de stagiaire die er de hele dag bij was geweest was gebleven om mijn bevalling te doen en mij daarna te hechten. Roan heeft heerlijk 1,5 uur bij me op mijn buik gelegen terwijl ze me hechtten. Daarna konden we nog even eten en hebben ze me gewassen. Toen heeft Piet onze ouders gebeld, deze mochten nog langskomen. Mijn ouders zaten bij wijze van al in de auto en hadden niet eens gehoord wat zijn naam was haha. Piet zijn ouders wouden helaas niet komen omdat zijn vader nog een paar uur moest slapen voor hij naar zijn werk moest. Zo geweldig om te zien hoe trots opa en oma zijn! Een leuk 10 dagen pakket gekregen. We moeten 24 uur in het ziekenhuis blijven om te kijken of mijn bloeddruk daalt, maar dit is gelijk al het geval.