1 jaar geleden
Mono mono tweeling (deel 2)
We krijgen ze niet los van elkaar, volgensmij is het een siamese twin!
Na de echo bij de verloskundige ben ik verbaasd. Verbaasd dat het een tweeling is! Ik, een tweeling?! Nee, dat zie ik niet voor me. Mijn partner is superenthousiast en krijgt zijn glimlach maar niet van zijn gezicht. "Vera, het zijn er gewoon 2!" Ik ben druk in mijn hoofd bezig met het gevoel wat ik heb een plekje te geven. Niet wetende wat me nog te wachten staat. De volgende afspraak is in het MMC.
17 augustus:
Het is zover! Vandaag hebben we een afspraak in het ziekenhuis. 5 dagen geleden was de echo en die zit nog vers in ons geheugen. Bij mij begint het idee dat ik zwanger ben van een tweeling ook te landen. Gelukkig duurde het wachten in het ziekenhuis niet zo lang en worden we snel naar binnen geroepen.
Eenmaal daar kregen we weinig informatie. De gynaecoloog weet dat het een eeneiige tweeling is en wil zelf nog even een echo maken. Ik ga liggen en ze vertelt me dat ze eerst gaat kijken en dan bespreekt ze met ons wat ze gezien heeft. Maar helaas loopt het anders. Tijdens de echo haalt ze er namelijk een collega bij.
Samen hoor ik ze meerdere medische termen zeggen. Op dat moment weet ik niet waar ze het over hebben. Ik mag me aan gaan kleden en ze zegt ons dat we naar een andere ruimte gaan met een beter echoapparaat. Ik ben verbaasd en vraag meerdere keren wat er dan is. Een antwoord krijg ik niet. Ze willen het eerst zeker weten.
Aangekomen in de andere ruimte mag ik weer gaan liggen en gaan ze verder met de echo. Hier hoor ik voor het eerst 'conjoined twin' voorbij komen. Ik hoor ze twijfelen of de kindjes niet aan elkaar vast zitten. Het lukt ze namelijk niet om ze los van elkaar in beeld te krijgen.
Ook kunnen ze geen tussenschot zien, maar dat kan ook aan het termijn liggen. Ze stoppen met de echo en vertellen ons dat er een kans is dat het een siamese tweeling is. En dat de kindjes dan met hun romp of hoofdjes aan elkaar vastzitten. Omdat ik op dat moment pas 7+3 weken zwanger ben, willen ze afwachten om een duidelijker beeld te krijgen. 25 augustus hebben we een nieuwe afspraak in het ziekenhuis.
als ze aan elkaar vast zitten wil ik de zwangerschap afbreken
We ronden het gesprek af en wensen ze een fijne dag. We zitten in de auto, hebben nog geen echo-foto meegekregen en weten allebei niet zo goed wat we moeten zeggen. Nadat we even stil zijn, verbreek ik de stilte en zeg ik tegen hem: "Als ze aan elkaar vastzitten, wil ik de zwangerschap afbreken." Hij knikt en we bellen onze ouders om te vertellen wat we gehoord hebben.
25 augustus:
Wat ben ik blij dat het de 25ste is. Het waren weer een paar spannende dagen waarin ik erg ziek ben geweest. Dag in dag uit zit ik spugend met een bakje de dag door te komen. Zorg ik voor onze dochter en zitten we middenin de verbouwing van ons huis! Ik probeer mezelf er doorheen te trekken. Hopelijk krijgen we vandaag duidelijkheid!
Aangekomen in het ziekenhuis duurt het lang voordat we geroepen worden. Ik merk dat ik weer misselijk ben en mijn lijf moe is. De onzekerheid waar we al deze weken in zitten breekt me op. We mogen doorlopen naar een echo-ruimte. Ik voel gelijk een opluchting, want het is zover, antwoorden gaan komen.
Ze begint en als ik zie dat de kindjes anders liggen en het dus betekent dat ze niet aan elkaar vast kunnen zitten, voel ik een rust over me heen komen. De gynaecoloog controleert gelijk of ze nu wel een vliesje tussen de kindjes kan zien. Helaas is dit niet het geval en hoor ik voor het eerst dat het waarschijnlijk om een 'monochoriale monoamniotische tweeling' gaat. De kindjes delen dan de placenta en de vruchtzak. Dit is de meest risicovolle tweelingzwangerschap die je kan krijgen.
Hoe blij ik ben dat het geen siamees is, hoe onzeker ik word van het feit dat er een grote kans is dat het mis gaat. Gelukkig krijgen we nu wel echo foto's mee en het voelt toch als een opluchting.
6 september hebben we de termijn echo, maar daar vertel ik in deel 3 meer over.
