10 maanden geleden
Willen werken maar thuiszitten is de enige optie
Van een bezige bij naar een ander leven...
Dit is mijn uitzicht, nou ja een deel van mijn uitzicht. Ik zit namelijk thuis. Omdat ik vanuit ziekte mijn zwangerschapsverlof inging moest ik me melden bij de bedrijfsarts. Hoe gaat het en zijn er nog veranderingen...
Ik vertel haar van wat er uit de onderzoeken in t ziekenhuis is gekomen en dat mn bekken nog niet vrolijk is.. waardoor lang zitten een no go is. Net als bukken, ver lopen... Ik wil graag werken al zou t dan aangepast zijn. Ik krijg geen groen licht omdat ze eerst moet overleggen met haar supervisor over mijn hartafwijking en de anuerisma. Opnieuw een afspraak over 4 weken.
Ze valt met de deur in huis. Je mag niet meer het werk doen wat je deed. Nooit meer. Je mag niet meer zwaar tillen en je moet werk zoeken waarbij je geen stress meer hebt. Ik hoor haar aan maar t komt niet binnen. Oke, zeg ik, wat nu? Wel, zegt ze, over 6 weken heb je videocontact met mij en ga je op zoek naar een andere baan.
Ik rij over de A12 richting huis en vertel thuis t hele verhaal tegen mn man. Wat nu? De volgende dag belt hr op en vraagt hoe of het gaat. Ik vertel kort over t bezoek bij de bedrijfsarts en ze schrikt. Nooit meer dit werk doen... Dan gaan we een 2e spoortraject starten, je krijgt binnenkort een coach om aangepast werk te vinden.
In deze tijd heb ik toch wat extra hulp nodig van de psycholoog omdat ik weer in moet leveren, wat kan ik überhaupt nog aan? Het lijstje met diagnoses wordt steeds langer. Zowel lichamelijk als mentaal is t echt zwaar.
Het voelt onwerkelijk, een hartafwijking en anuerisma is toch niet zo erg? Waarom zou ik moeten aanpassen wat ik doe? Als ik die enorme vermoeidheid maar kwijt was...
