Verkorte kuitspieren

Mijn dochter van nu bijna 2 en half heeft vanaf een halfjaar intensief fysiotherapie. Zij liep bij elke lichamelijke ontwikkeling die zij moest maken achter. Als ouders denk je in het begin, ieder kind doet het op zijn eigen manier het komt wel goed. Elke week had mijn dochter fysiotherapie aan huis om dit te monitoren. De lichamelijke ontwikkeling van mijn dochter ging altijd als volgt: een grote stap dat je denkt nu gaat het goed en dan stagneerde dit weer voor maanden. Mijn dochter heeft nooit gekropen, zij ging op haar billen vooruit. Elke week moesten wij intensief oefenen tegen haar zin in om haar toch proberen te laten kruipen. Kruipen wilde zij niet, het is zo er zijn wel meerdere kinderen die op hun billen vooruit komen. 
Op dit moment was er lichamelijk nog niks te zien dus gingen we gewoon weer door. 

Op een gegeven moment stagneerde het wel erg lang en merkte wij dat onze dochter hinder had dat zij niet mee kon met andere kinderen. Zij zat weliswaar op de grond waar andere kinderen staan en rond rennen. Dit kwam altijd erg bedreigend over voor haar, waar zij daarom ook veel bij ons wilde zitten. Wij konden op een verjaardag niet zeggen "ga maar lekker spelen mama en papa zitten hier" Wij hadden in tegenstelling altijd ons kind op schoot. Bij de volgende afspraak die wij hadden kaartte ik dit aan. Mijn man heeft vroeger verkorte spieren gehad en heeft hiervoor in het gips gezeten om zijn spieren op te rekken. Onze fysiotherapeut ging nu lichamelijke checks doen daar waar hij dit eerder niet nodig vond. Na deze checks kwam hij erachter dat ook onze dochter verkorte spieren had. Dit maakte dat zij ook niet kon kruipen, staan etc. Wanneer zij dit zou doen had zij extreem veel pijn omdat er dan spanning op die spieren komt. Na deze observatie moesten wij dagelijks haar spieren oprekken door met gestrekte benen de tenen naar haar toe te duwen. Deze oefeningen waren drama, het moest allemaal geforceerd. Wat krijg je dan als je geforceerde oefeningen moet doen "ik ga het helemaal niet meer doen" Zij vond het niet meer leuk, wanneer de fysiotherapeut kwam ging zij onder de tafel zitten en kwam niet tevoorschijn. Deze afspraken waren pijnlijk het was continu huilen en tegen haar zin in, dit doet je moeder hart zo zeer. 

Na de bezoeken bij het consultatiebureau en de jeugdarts was de ernst nog niet zodanig erg en leek het oprekken van de spieren te helpen. Je geloof hierin als hun dit aangeven, alleen werd het niet beter. Mijn dochter zat op de kinderopvang ook daarvoor zodat zij wellicht van andere kinderen kon leren etc. 

Mijn dochter werd 2 jaar en zij liep of stond moeizaam zij zakte continu door haar linkerbeentje. Fysiotherapeut kwam langs en gaf aan dat de spieren in haar linkerbeen zo snel verkort zijn geraakt door het billen schuiven en de lichamelijke groei. Na zoveel gesprekken gehad te hebben op het CB en met de fysio en eigenlijk elke keer aan het lijntje gehouden te zijn is de ernst nu in een keer serieus en moesten we snel doorverwezen worden. Dit was een klap, er was elke keer niks aan de hand het zou beter gaan en in een keer is het niet goed en moesten we snel een afspraak maken in het Jeroen Bosch. 

Ondertussen krijg je dan ook nog eens stres en gesprekken bij de kinderopvang, zij was 2 en zou doorstromen naar de peutergroep. Vanwege zij niet liep mocht zij niet doorstromen en zou zij op de babygroep moeten blijven. Mijn dochter is in haar hoofd altijd ver geweest, zij kon daar makkelijk in mee maar lichamelijk niet. Na veel gesprekken was er geen andere optie dus kozen wij ervoor om haar daar weg te halen. Je wilt niet dat je kind van 2 op de baby groep moet blijven en nog verder achter gaat lopen. Wat wij als ouders merkte is dat er tegenwoordig overal een stempel op gegeven moet worden terwijl mijn dochter verder medisch niks mankeerde.

In deze periode was ik zelf hoog zwanger dus gaf dit erg veel stres met zich mee. De afspraak in het Jeroen Bosch moest op kort termijn maar ik stond letterlijk op ploffen 39 weken zwanger. We hebben ervoor gekozen omdat we toch al maanden verstreken waren eerst m'n bevalling te doen en dan naar het ziekenhuis te gaan voor mijn dochter.

1 dec. 2023 hebben wij de afspraak gehad en konden ze de vinger er niet op leggen. We gaan dus het nieuwe jaar in met verdere onderzoeken door hun eigen kinderfysiotherapeut etc. Gelukkig heeft mijn dochter op dit moment wel wat stapjes gezet ondanks dat zij elke keer door haar beentje zakt.