Verborgen gebreken

Ken je dat gevoel dat je zo graag kinderen wilt. En dat het verlangen naar moeder zijn ook meteen de gedachte gang was dat je automatisch een goede moeder bent?

Kijk je kent jezelf het beste en je weet vaak zelf wel of je daadwerkelijk een goede moeder bent. Iedereen heeft zijn eigen opvoeding en overtuigingen. Maar toch.. Moeder worden betekent ook tegen dingen aan hikken waarvan je eerst niets wist dat he überhaupt een probleem was.

Ik zal een voorbeeld geven uit mijn eigen leven. Zelf ben ik heel graag alleen en op mezelf. Heerlijk die rust om me heen. Echter is dochterlief extreem sociaal en maakt letterlijk met iedereen een praatje. Waardoor ik spontaan ook met iedereen een praatje moet maken, door haar begonnen gesprek. Geweldig dat ze zoveel lef heeft en het durft. Maar uhm, ik hoef nou niet perse met iedereen een praatje te maken. En het feit dat ik het een beetje veel vind, kwam bij mij wel binnen. Dat ik graag echt op mezelf ben en minder sociaal aangelegd.

Of het feit dat ik onzeker ben, dat staat gewoon vast. Daar werk ik wel aan, maar het zat diep in mijn opvoeding geworteld. Door die onzekerheid mis ik soms ruggengraat. Je weet wel, gewoon zeggen dat je iets niet wil. Laat dat dan nou net zijn wat je nodig hebt bij moederschap.

Wat kan het moeder zijn zo ontzettend confronterend zijn met je eigen gebreken. Dingen waarvan je er al niet tros op was, of al aan het werken was. Dingen waarvan je dacht, dit hoort gewoon bij mij. 

Tot je een kind hebt, want dan veranderd je weer. Op een hele mooie, maar ook heftige manier.

Leestip: "Hoe bloggen onderdeel werd van mijn genezingsproces"