1 jaar geleden
Dag leven zoals het was, hallo moederschap!
Een overgang die ook lastige gevoelens met zich mee kan brengen
Ik hou heel veel van mijn zoon Manu en van het moeder zijn. Ik hield ook van het leven vóór hem. Nu hij sinds 3 maanden bij ons is, mag ik die 2 levens gaan verweven. Dat proces mag er zijn én moet er zijn.
Als zwangere had ik hoge verwachtingen van het moederschap. Door mijn ervaring met verlies (stilgeboorte na een voldragen zwangerschap) waren deze verwachtingen misschien wel éxtra hoog. Ik had hier immers zo lang op moeten wachten.
Van de ene op de andere dag werd ik weer moeder en dit keer mocht ik ook zorgen voor ons kindje. Mijn verwachting was dat ik na de bevalling vanzelf in een soort 'oermoeder' zou veranderen, waardoor ik direct moeiteloos in de moederrol zou schieten.
Achteraf gezien bleek dit onrealistisch. Ik geniet enorm van het leven met onze zoon, maar ik ben er inmiddels ook wel achter dat de eerste paar maanden van het ouderschap in teken staan van afscheid nemen van een leven waarin ikzelf 100% centraal sta.
Ik ontdekte dat 'moederrol' een soort overkoepelende term is voor alle vaardigheden die je als kersverse mama moet ontwikkelen na de geboorte van je baby. En dat niet alle vaardigheden die bij die 'moederrol' horen, je direct kunnen passen.
Het ontwikkelen van die 'moederrol' valt niet voor te bereiden. Als de tijd daar is, is het simpelweg een kwestie van doen en ervaren welk gevoel het oproept. Soms valt het ook tegen.
Terugverlangen naar hoe bepaalde situaties er voor het moederschap uitzagen, hóórt daarbij. Dat je als nieuwbakken moeder soms kan terugverlangen naar het leven vóór je kindje, wil niet zeggen dat je faalt als moeder. Integendeel, dat het wrikt is juist een teken dat de transitie naar het moeder zijn in volle gang is.
Dat je als nieuwbakken moeder soms kan terugverlangen naar het leven vóór je kindje, wil niet zeggen dat je faalt als moeder. Integendeel, dat het wrikt is een teken dat de transitie naar het moeder zijn in volle gang is.
Het is essentieel om dat gevoel niet de kop in te willen drukken. Op het moment dat die lastige gevoelens er gewoon mogen zijn, volgt er een stukje rouwen om het feit dat het voorlopig anders zal zijn. Pas daarna ontstaat er vrede met de nieuwe situatie en kan de oude situatie losgelaten worden. En dan nog blijven sommige dingen lastig. Dat is ook oké.
Ik gun het iedere (kersverse) moeder om de gevoelens rondom het moederschap waarvan ze het liefst had gewild dat ze er niet waren, onder de loep te nemen. Moeder worden is naast een gebeurtenis, ook een proces. Dat proces vraagt erom dat alle emoties die bij het moederschap horen bestaansrecht krijgen.
Moeder zijn is prachtig en ontzettend liefdevol, maar op z'n beurt ook verdrietig, eenzaam, beangstigend, beklemmend en frustrerend. Dat mogen we erkennen en omarmen.
Moeder worden is naast een gebeurtenis, ook een proces. Dat proces vraagt erom dat alle emoties die bij het moederschap horen bestaansrecht krijgen.
Anoniem
Als nieuwbakken moeder duurt dat echt voor elke moeder wel even om zich 100% ‘moeder’ te voelen. Ik weet dat ‘t voor mij soms nog steeds bizar aan voelt. (En mijn kindjes zijn 3 en 1) Ook hoort het wennen dat je kinderen altijd prioriteit hebben daarbij. Vanuit een soort selfcentered leven moet je van de een op de andere dag prioriteit stellen aan het welzijn van je kindje en daarna pas je eigen welzijn. (Als het ware, je moet zelf goed genoeg kunnen zijn om voor je kind te zorgen, maar dan heeft feitelijk je kind nog steeds prioriteit want je mag jezelf niet verwaarlozen omdat je je kindje anders tekort doet.) Enniehoe. Dit wenproces is er voor elke ouder. En het is pittig. En zeker je eerste kindje dat bij je komt wonen is aanpassen. Dit gesprek openen is een hele goede. Want ouderschap is niet vanzelfsprekend/aangeboren. Ouderschap is aangeleerd. En elke fase van het ouderschap brengt nieuwe lessen met zich mee.
Anoniem
Wat heb je dat perfect omschreven! ❤️