1 jaar geleden
Van huilbaby naar blije baby: dít was de oplossing
En nu kunnen we eindelijk vooruit kijken...
Na constatering van je koemelkallergie en het aanpassen van je voeding. Werd jij een blije baby, heel fijn voor mama die hierdoor stapje voor stapje ook de mama kon zijn die ze zo graag wilde zijn voor jou.
Natuurlijk trigger je mij af en toe nog steeds, als je logischerwijs weleens een huilbui had of nu zelfs af en toe krijst omdat iets niet lukt en je een eigen willetje krijgt. Maar samen zijn wij nu een.
Mama mag niet meer weg, want dan zet jij het op een huilen tot mama je oppakt en je geruststelt. Mama mag niet meer alleen op de bank zitten, mama moet met mij spelen want dat vind ik het fijnste. In de auto handen vast houden want anders word ik ook onrustig. Als je maar voelt dat mama er is en aandacht aan je besteed.
Ik geniet van de momenten die we nu samen hebben, de momenten van rustig bij mama kunnen zitten en samen naar bing of juf roos kijken. De momentjes dat je, je niet lekker voelt en kan krijsen als een malle maar ik nu weet het is een fase het gaat weer voorbij.
Je bent een klein ondeugend mannetje, die nu bezig is de wereld nog meer te ontdekken. Mama voelt zich soms nog schuldig dat ze zoveel tijd met jou samen heeft gemist. Dat mama niet geduldig kon zijn en soms heel boos tegen je deed. Nu kan mama zich niet meer bedenken hoe het is zonder jou. Ik voel me trots dat we na alles jou in ons le ven hebben mogen verwelkomen. Ik houd van jou kleine man.
Nu is mama klaar om de volgende stap te gaan zetten, het traject opnieuw starten om wellicht een broertje of zusje voor jou te mogen ontmoeten. Die roze wolk misschien dit keer wel mee te mogen maken en samen met jullie te genieten.
