Jong en huismoeder

Trending op Mamaplaats: Leven met een narcist

Ik hou van Manu. Voordat Manu er was, had ik veel plezier in hard werken. Ik weet dat werken en de zorg voor Manu ooit weer hand in hand zullen gaan, maar als ik nu naar dat lieve jongetje van bijna 4 maanden oud kijk, voel ik dat ik er nu volledig voor hem mag zijn, zo lang als dat het goed voelt.

Het woord 'huismoeder' lijkt wel een beetje een vies smaakje te hebben in 2023. Nieuwe moeders worden al snel geconfronteerd met culturele en maatschappelijke verwachtingen rondom het combineren van werk en het moederschap. Gezien het moederschapsverlof in de wet is opgenomen, wordt het als een soort universele waarheid gezien: 12 weken na de bevalling ga je weer aan de slag.

Ik vind er helemaal niets mis mee dat er moeders zijn die na 12 weken weer gaan werken. Ik vind er ook niets mis mee dat er moeders zijn die thuisblijven bij hun kinderen. Ik vind er wèl iets mis mee, dat er een grote groep moeders is die in de illusie leeft dat 'het nu eenmaal zo hoort' en dat er geen andere keuze is dan na 12 weken tegen het gevoel in de baby naar de opvang te brengen. Moeders die waarschijnlijk al een groot deel van hun leven aan een verwachtingspatroon voldoen, gezien ze niet beter weten. Daar vind ik iets van.

In het eerste jaar wordt zo'n belangrijke basis gelegd voor de emotionele ontwikkeling van een baby en de hechting tussen baby en ouder, daarom vind ik het belangrijk dat wij als ouders nu zoveel mogelijk aanwezig zijn. De mate waarin wij nu voor Manu klaarstaan als hij om hulp vraagt, bepaalt voor een groot deel hoe hij zijn eigen emoties later kan reguleren, wat weer doorwerkt in de relaties die hij kiest.

Ook in mijn eigen belang blijf ik thuis. Het moeder worden heeft voor een inwendige opschudding gezorgd en dat doet het nog steeds. In verbinding blijven met mezelf en mijn waarheid leven voelt nu belangrijker dan ooit. Geen gehoor geven aan mijn eigen gevoel leidt ook tot een deuk in de band met Manu. Als ik me niet verbonden voel met mezelf, kan ik me namelijk ook niet goed verbinden met hem.

Ik kies nu voor ons, want als ik voor ons durf te kiezen, durft Manu later voor zichzelf te kiezen. Ik zie zoveel mentaal leed om me heen (met name in Nederland), doordat men zichzelf niet op een zet, maar over lijken gaat om aan de norm te voldoen, of voor maatschappelijke status. Dat patroon wil ik doorbreken. Ik studeerde vorig jaar af, dat was toen. Nu is mijn zoon geboren en kies ik heel bewust niet voor mijn carrière, maar voor ons.

Dat ik nu voor ons kies, betekent niet dat ik nooit meer aan de bak wil. Ik wil gewoon ons eigen tempo kiezen. Of het nu nog 6 maanden of 4 jaar duurt, ik ga op een dag weer met plezier werken, daar ben ik van overtuigd. Ergens kijk ik uit naar die dag, want ik mis het werken soms. Die tijd is echter niet nu. De liefde en verbinding binnen ons gezin staat op nummer een, zo blijven we gelukkig. Werken komt ècht wel weer, als we er allemaal aan toe zijn.