Leven met een narcist deel 2

Ik liep samen met mijn vader terug naar de flat, met zenuwen in mijn lijf. Bang voor wat er gaat gebeuren maar ook een gerust stelling dat ik mij papa en broer bij mij waren. Boven aangekomen was zijn vader er al, en vroeg wat er aan de hand was, ik heb verteld wat er de laatste tijd gebeurt is en dat ik bang voor hem ben. Zijn vader begreep het (dat leek zo) en wat is nu het beste wat wil je.  Ik wil dat die uit mijn huis gaat en hulp gaat zoeken. Ik keek mijn ex aan en zei alsjeblieft ga hulp zoeken en aan jezelf werken, doe het voor je zoon, voor mij niet maar voor hem. Hij keek mij niet aan en zei pfff ik heb niks verkeerd gedaan en ik ga echt niet het huis uit, Lenn is mijn zoon.  Ik zei tegen hem kijk mij eens aan (maar hij bleef naar beneden kijken) ik pak Lenn niet van je af je mag hem zien daar komen wij echt wel uit, alleen jij en ik is er niet meer, ik kan niet meer.  Mijn broer zei (....) het is beter dat jullie allebei rust krijgen voor Lenn, dit gaat niet meer zo.  Mijn ex stond op en schreeuwde naar mijn broer waar bemoei jij je mee, ga je druk maken om je zusje, hou op zeg pannenkoek.  Hij liep naar buiten om te gaan roken. 

Mijn broer is altijd rustig en weet ook kwaad worden heeft geen zin want hij is er toch niet mee eens, maar we wilde dat hij weg ging zonder geweld.  

Zijn vader vroeg aan mij Anouk is dit echt wat er allemaal gebeurt is ik keek hem aan en zij ja. Nou dan neem ik hem mee.  Hij kwam terug van roken en zijn vader zei (...) je pakt een paar spullen de rest komt later wel en je gaat mee naar huis. Nee zei mij ex echt niet. Jewel zei zijn vader dit is nog altijd Anouk haar huis.  Lenn was ondertussen wakker geworden, die haalde ik uit bed. Mijn ex was een paar spullen aan het inpakken.  Hij kwam de kamer in en pakte Lenn gaf hem een kus en begon te huilen en gaf Lenn terug en liep daarna meteen weg.  Zijn vader zei hij heeft het moeilijk, ik knikte alleen maar. Ik wilde op dat moment zoveel zeggen maar ik dacht nee dat komt wel. Belangrijkste is dat hij het huis uit is, weg van ons. 

Ik ging met mijn vader en broer en Lenn terug naar mijn ouders huis, daar waren mijn moeder en zus gebleven. Lenn ging meteen spelen en wij gingen aan tafel zitten, hoe voel je nu zei mij moeder op dat moment knapte er iets in mij en ik begon te huilen, alles kwam eruit. Ik heb mij heel lang ingehouden met verdriet dus nu was het punt dat het eruit mocht komen, lenn en ik waren nu veilig. 

Mijn moeder huilde mee en mij zus ook, zoveel verdriet en woede/boosheid.  Mijn moeder zei je blijft hier vannacht slapen met Lenn ik wil niet dat hij gekke dingen gaat doen. Ik zei nee mama ik ga gewoon met Lenn naar huis en we pakken ons leven weer op. Ben je niet bang dan? ja ben zeker wel bang voor hem maar ik moet dit doen voor Lenn, het leven gaat door.  Oke zei mijn moeder maar je belt meteen als er wat is.  Avonds zijn wij naar huis gebracht door mijn vader, Lenn naar bed gebracht en toen kwam er weer een overvloed van emoties over mij heen, waarom en hoe is dit allemaal gebeurt, is dit een film waarin ik zit.  

Er gingen een paar dagen voorbij zonder contact hebben gehad met mijn ex en dat voelde echt of er een last van mijn schouders af gleed. Toen kwam daar de vraag via de app wanneer mag ik mijn zoon zien, ja het is en blijft zijn zoon ook.  Ik zei kom donderdagavond maar langs dan kun je hem hier zien. Ik zei ik pak de rest van je spullen in kun je die meteen donderdagavond meenemen.  Mijn ouders wisten dat hij donderdagavond langs zou komen en zeiden als er wat is bel je meteen.  

Die donderdagavond hij kwam binnen we zeiden mekaar gedag en hij liep naar Lenn toe, die was lekker op de grond aan het spelen, en pakte hem op.  Ik had zijn spullen allemaal in tassen gedaan en op de galerij gezet dan kon die het zo meenemen.  Het was heel ongemakkelijk maar ik dacht dit doe ik voor Lenn het is zijn papa. Opgeven moment er gebeurde iets hij begon over Lenn ik wil hem elke dag zien, ik zei maar dat kan toch niet, ik wil niet dat je elke dag langs komt, ik heb rechte Anouk het is mijn zoon, ik zei klopt onze zoon is het, we moeten naar een oplossing zoeken waarbij wij onze zoon allebei een paar keer hebben.  Nee ik wil hem elke dag zien. Dat kon mijn ex altijd goed zeggen het woordje IK WIL.  We kregen zo ruzie weer en hij had Lenn op zijn arm, ik neem hem nu mee. Toen werd ik zo bang bang dat die Lenn echt mee zou nemen, nee zei ik je neemt Lenn niet mee, ik ging in de gang staan voor de voordeur. Hij had vuur in zijn ogen en duwde mij aan de kant de slaapkamer in en ik viel op het bed, kwam snel weer omhoog en zei nee (...) hier blijven met Lenn, je mag hem niet zomaar meenemen. Lenn was op dat moment aan het huilen en ik zei je maakt hem overstuur ophouden nu. hij zette Lenn op de grond en liep naar mij toe en gaf mij klap en daarna een duw tegen de kast aan, de pijn op dat moment voel je niet want je hebt heel veel adrenaline, en ik keek alleen maar naar Lenn die zat nog op de grond te huilen. Iets in mijn hoofd knapte op dat moment ik liep naar hem toen drukte hem tegen de muur aan (dan heb je heel veel kracht in je en hij is echt een kop grote dan mij) ik pakte hem bij zijn keel en ik zei jij gaat mij nooit en nooit meer aanraken en je gaat onze zoon niet meenemen. Hij werd boos en trok zich los en gooide mij nog een keer op het bed in de slaapkamer hij pakte Lenn weer vast en toen besefte ik van oke jij gaat niet ophouden ik heb hulp nodig, ik pakte mijn telefoon en belde mijn ouders en riep alleen maar help jullie moeten komen, hij is hier en wil Lenn meenemen, hij draait door slaat en doet alles weer. Mijn moeder zei we komen eraan, ik hoorde mijn moeder schreeuwen naar mijn vader we moeten er nu heen hij wil Lenn meenemen. Mijn ex schrok dat ik mijn ouders belde zette Lenn op de grond en gooide de voordeur dicht.  Ik pakte Lenn op en ging op mijn bed zitten en troostte hem alleen maar, alles komt goed prinsje van mij mama beschermd jou. Mijn ouders waren er binnen een paar minuten (ze hadden de sleutel van mijn huis). Mijn moeder zei waar is die, hij is weg zei ik. Ze troostte mij want ik was overstuur en mijn vader pakte Lenn en liep naar de huiskamer, ik vertelde wat er gebeurd was aan mijn ouders en mijn moeder zei het is afgelopen we gaan de sloten veranderen (want hij wilde zijn sleutel van het huis niet inleveren).  Ik heb die avond met Lenn bij mij ouders geslapen ik was zo bang dat die zou terug komen. 

De volgende dag heeft mij moeder een slotenmaker gebeld en met spoed werd er die ochtend nog mijn sloten veranderd.  Ik kon weer veilig naar huis met Lenn.  Mijn zus kwam die middag langs want ze had gehoord van mijn moeder wat er gebeurd was die avond ervoor. Ze zei Anouk je moet nu echt aangifte doen tegen hem want dit kan niet langer, dat heb ik die dag ook gedaan. De politie wilde mijn naar een blijf van mijn lijf huis sturen maar ik zei nee hij gaat mijn leven niet bepalen, ik wil met mijn kind gewoon kunnen leven en niet voor hem op de vlucht zijn. 

Ik had weer grote blauwe plekken op mijn armen van het slaan. Maar ik wist ook dit is de laatste keer dat die mij heeft aangeraakt. Hij had zijn spullen niet meegenomen die donderdagavond omdat het uit de hand liep, de spullen heeft die een week later opgehaald en mijn vader was die avond erbij omdat ik niet meer alleen met hem durfde te zijn. Lenn lag toen al te slapen. 

We spraken dagen later via de app af dat Lenn om het weekend naar hem toe ging, hij woonde bij zijn ouders in, en dat vond ik wel een fijn idee want dan was die niet alleen met Lenn. Ik sprak zijn vader ook en die paste altijd op Lenn op de woensdagen of ze dat mochten blijven doen, ik ja geen probleem. Ik brachte Lenn op de woensdagmorgen naar hun toe en haalde hem naar mij werk weer op daar. Mijn ex was dan toch aan het werk. Om het weekend haalde mijn ex Lenn vrijdag avond op en bracht hem zondag avond weer thuis. Ik liep altijd naar beneden en liet hem nooit maar dan ook nooit meer in mijn huis, daar was ik te bang voor. Wat nog door ging waren de geestelijke mishandeling naar mij toe, hij wilde de macht nog over mij hebben, wat ben je aan het doen? heb je nieuwe kleren aan, hoe betaal je dat? zag die op facebook en instagram ( gelijk geblokkeerd natuurlijk) vuile .... ben je met andere mannen wat doen en je zoon dan hé. Hij werd helemaal gek en ging als een gek te keer tegen mij op de app. En een uur later zei die Anouk ik hou van je en mis jullie. zullen we samen kleding halen of zal ik kleding en luiers halen dan krijg je dat van mij elke maand, ik zei nee maak maar alimenitatie over, nee dat doe ik niet ik wil weten waar Lenn zijn geld aan uit word gegeven. Ik heb naar een tijdje een advocaat in handen genomen en die heeft voor mekaar gekregen via de rechter dat hij mij alimentatie moet betalen elke eerste van de maand. 

To be continued...

Trending op Mamaplaats: De kiezen van mijn 4-jarige zoon brokkelen af..