Uit logeren; dubbel gevoel

Ilse is vandaag  uit logeren. Vanochtend met papa en haar broers met de trein vertrokken naar Amersfoort om daar met opa en oma verder te reizen naar Drenthe. Heerlijk voor haar om eens niet de aandacht en speelgoed te hoeven delen met Lucas en Wouter. Ilse is een heel makkelijk kind, wat heerlijk zelf kan spelen en daardoor niet altijd de aandacht krijgt die ze verdiend. Wouter is nogal dominant en ook al komt Ilse goed voor zichzelf op, het is toch fijn om eens een keer met iets te spelen dat niet door Wouter wordt afgepakt. Om echt eens rustig een boekje te lezen zonder dat Lucas er tussen komt. Daarom hebben we besloten dat ze maar even bij opa en oma moet gaan logeren. Mijn zwager woont ook nog thuis, dus ze zal zeker geen aandacht te kort komen. 

Papa en de jongens zijn nog niet thuis van Amersfoort, want die zijn daar gelijk lekker gaan eten en boodschapjes doen, maar wat mis ik mijn kleine meid al. De tranen staan in mijn ogen. Ik maak me echt geen zorgen of het wel goed met haar gaat, want ik weet dat ze daar in goede handen is. Beide jongens zijn ook al eens een keertje uit logeren geweest en daar had ik echt geen moeite mee. Waarom bij Ilse wel? Toch omdat ze ondanks dat ze een drieling is, mijn kleinste is? 

Nu moet mama dan maar even de grote meid zijn. Kont achter de PC vandaan en dan lekker van de mannen in mijn leven genieten. Ook zij kunnen genieten van meer aandacht. Twee nachtjes slapen en dan vertrekken wij ook naar Drenthe. Twee nachtjes maar!En dan kan ik weer krioelen met mijn kleine meid.