3 jaar geleden
Peuterdrama & Vriendinnenpraat
Een peuter is als een blender zonder deksel.
Ken je dat, je nodigt je vriendin en haar dochter uit voor een bak thee. De kids gezellig samen spelen en je vriendin en jij kunnen dan even lekker bijkletsen. Ten slotte vindt jouw zoon haar dochter helemaal fantastisch en wil hij ook zo'n lief klein zusje om mee te spelen.
Hypothetisch gezien dan he... Alleen als hij haar niet kan aanraken en nog belangrijker, als zij niet aan zijn speelgoed kan zitten. Als er meer dan 1 km afstand tussen hem en zijn beste vriendinnetje zit dan zingt hij liedjes voor haar, hoort ze bij de familie, wil hij haar kusjes geven en mag ze alles van hem.
In het echt... Nou, dat is een heel ander verhaal.
Zodra mijn vriendin binnenkomt samen met haar dochter, bekijkt mijn zoon haar argwanend en zegt meteen tegen mij; "Lieke mag niet bij de werkbank, Lieke moet naar huis".
W E L K O M lieve vriendinnen!
Alles waar Lieke ook maar naar kijkt wordt snel door mijn zoon opgepakt en ergens anders neergelegd, hij kijkt boos en roept alleen maar: "Lieke mag niet, Lieke niet leuk". Nathan rent van hot naar her om al zijn speelgoed te "beschermen" en als ik, ZIJN MOEDER, ook nog eens een doos met speelgoed speciaal voor Lieke neerzet, kijkt hij mij aan alsof ik hoogverraad heb gepleegd (wat ik in zijn ogen waarschijnlijk ook heb gedaan). Als de gemoederen weer wat gekalmeerd zijn en het erop lijkt dat de kinderen aan het spelen zijn proberen mijn vriendin & ik een gesprek te voeren. Haar dochter speelt lekker rustig op de grond, je hoort haar niet en ze doet heerlijk haar ding.
Na 45 seconden zoon hangt aan m'n been en roept mama mama mama mama.... Als ik niet reageer gaat hij gooien met speelgoed en duwt hij Lieke aan de kant om iets af te pakken. Toch maar weer ingrijpen en uitleggen waarom we niet duwen en het zo leuk is om samen te spelen.
Het kletsen wordt weer opgepakt. Ik houd 1 oog gericht op mijn zoon, zodat ik direct kan ingrijpen als hij weer een poging doet om Lieke een suja voor haar hoofd te geven en mijn andere oog op mijn vriendin zodat ze ergens nog het gevoel heeft dat ik naar haar luister.
O ja en dan heb ik ook nog een hond.... Zo'n joekel van 9 maanden oud die denkt dat hij een chihuahua is die overal langs en tussen past. En precies op dat moment besluit hij dat hij perse zijn balletje moet hebben die ergens achter mij ligt. Dwars over de kinderen heen, langs de theekopjes en koekjes. Aangezien mijn beide ogen al bezet zijn duw ik de hond met mijn gedachten en handbewegingen de juiste richting op. Uiteraard werkt dat niet en terwijl ik zijn staart uit mijn gezicht haal, kijk ik verontschuldigend naar mijn vriendin en ondertussen duw ik de hond naar zijn plek.
Doordat m'n ogen van m'n zoon af waren heeft hij inmiddels Lieke bekogeld met een duplo blokje en moet ik daarop ingrijpen. Ondertussen kletst mijn vriendin lekker door en moet ik bekennen dat ik maar de helft heb gehoord van het hele verhaal.
Do I need to say more?
Gelukkig is mijn vriendin ook meteen de beste en allerliefste en vindt ze mijn zoon ook nog eens erg leuk dus, there’s no harm done...
Toen ik vroeg of ze het oké vond dat ik een blog zou schrijven over onze date en hoe irritant Nathan was zei ze zelfs: "Viel toch wel mee, zo erg was het niet". ♡ De lieve schat ♡
Ik heb maar niet gezegd dat ik het zweet op mijn rug had staan, omdat ik keihard mijn best moest doen om rustig te blijven en het liefst mijn kind achter het behang had geplakt.
Liefs Lilian
