Na 2 jaar de twijfel aan jezelf als mama..(deel2)

Afgelopen donderdag was het dan zover, de kinderfysio. Mijn man ging met haar mee en nadat hij vele vragen had beantwoord over de klachten die ze als baby heeft gehad en waar de osteopaat haar toen aan had behandeld ging ze aan de slag.

Nouja niet voordat madam natuurlijk op haar buik lag en dat is een ding. Want overgeven aan de wereld terwijl je zelf regie wilt hebben, tja ik weet niet of iemand een kind heeft die dat makkelijk doet maar ons kind hoort daar niet bij.. Gelukkig wist papa de ultieme afleiding: Peppa Big op Netflix, bedankt 21e eeuw 🙏🏻

En wat blijkt.. onze twijfels bleken niet onterecht te zijn. Er werd behoorlijk wat gevonden in haar nek en volgens de fysio had ze hier echt wel een beperking mee om naar rechts te kijken/ te draaien en kon ze hier ook wel echt last van hebben met onder andere liggen en eten. 

Dochterlief vond de behandeling dan ook echt niet grappig toen hier wat aan gedaan werd. 

Nu zijn we 2 dagen verder na de behandeling en ik hoor je vragen.. heeft het geholpen? Ik vind dit zelf moeilijk te beantwoorden omdat ik niet weet of haar patroon van de laatste 3 maanden nu voorbij is.. maar toch merk ik dat het beter gaat: lees, ze heeft de afgelopen 2 nachten door geslapen!! Wel is het inslapen nog een ding maar volgens de fysiotherapeut hoort dit ook wel bij de slaapregressie wat een 2 jarige kan doormaken. Aangezien onze dochter aan alle slaapregressie doet is 1+1 zeker 2.. Maar laten we het positief houden, wat kan je na een ruime 3 maanden toch uitgerust wakker worden van een kind dat 1 nacht doorslaapt, laat staan 2 nachten achter elkaar!! 

Misschien vraag je je nu dan ook af, maar Annika.. hoe zit het met je onzekerheid.. Nouja die hebben we maar de kop in gedrukt.. en hoe? Gisteren zat mijn dochter naast mij op de bank.. ze lag tegen mij aan.. keek me aan en toen zei ze: “mama heel lief, lieve mama” gevolgd door een dikke zoen! Neemt zeker niet al je twijfels weg maar joh hier maakt ze toch wel veel mee goed! Daarin tegen de bevestiging dat er toch echt iets aan de hand was met haar neemt zeker wat weg. Dat we niet gesignaleerd hebben dat ze een bewegingsbeperking had dat is wel rot. De andere kant is dat bij kinderen de signalen soms zo klein zijn dat ze er in sluipen zoals de fysiotherapeute benoemende, dus dat geloven we maar!

Voor nu zeg ik halleluja lieve fysiotherapeut! Onwijs bedankt, dat ik nu in ieder geval 2 nachten goed heb mogen slapen.. we gaan zien of het patroon nu doorbroken wordt..

Donderdag moet onze dochter weer voor een check up / behandeling. 

Dus wie weet een deel 3 op komst.. 

Lees meer: DEEL 1: Na 2 jaar de twijfel aan jezelf als mama..