Mijn verhaal: hoe het allemaal begon

Kinderwens

Al twee jaar , en stiekem nog wel wat langer, was er bij mij de wens voor een kindje, maar mijn vriend was hier in het begin totaal niet mee bezig. Hij had namelijk geen kinderwens, totdat hij een relatie begon met mij. Want ja, dit was nu wel één van mij voorwaardes: ik wou alleen een relatie als ik zeker wist dat mijn partner ook een kindje wou. klinkt wat egoïstisch toch? Maar het verlangen is te groot om deze droom op te geven. 

In juni zijn wij vijf jaar samen, wat gaat de tijd toch snel! Onbewust en sommige bewuste stappen zijn er gevolgd op weg naar, toen nog, mijn kinderwens. Wij zijn beide van de horeca naar een andere job gegaan. Ik heb ondertussen een zorgbedrijf samen met mijn moeder (toch wel erg trots hier op), en mijn vriend werkt bij de post. Ook wonen wij nu sinds september 2020 in ons huisje, dat wij hebben laten bouwen. Zaaaalig!

Let's try!

Eind mei 2020 vertelde Karel aan mij dat hij er ook klaar voor was, een kindje! EINDELIJK! " Het is oké, stop maar met de anticonceptie." Zo gezegd, zo gedaan! Al snel had ik door dat er iets niet juist was. Een veel te lange cyclus, veel te veel bloedverlies (niet dat dit een alarmbel was), heel onregelmatig. "Geef het wat tijd, je lichaam heeft zes tot twaalf maanden nodig om aan te passen" zei iedereen tegen mij. Het gevoel dat er iets niet juist was bleef door mijn gedachten dwalen. Een vriendin raadde mij aan om naar een fertiliteitsarts te gaan.

Na lang twijfelen heb ik dan toch maar een afspraak gemaakt, een angstig gevoel bekroop mij. Na een aantal onderzoeken bij zowel Karel als mij, werd het al heel snel duidelijk. Ik had het mij niet ingebeeld en was al zeker niet ongeduldig. Ik heb geen follikel ontwikkeling en geen eisprong. Het werd mij duidelijk dat dit geen makkelijke weg zou worden, naar mijn oh zo verlangde zwangerschap. Wat nu? Komt het goed? kan ik überhaupt wel zwanger geraken? En hoe lang gaat dit gaan duren? Zo een verloren en onbegrepen gevoel, die niet weg te nemen is..