Mijn mooie reis als single mom.

Zoals de meeste van jullie wel weten: toen ik 14 weken zwanger was kwam ik er alleen voor te staan. Uiteraard met hele lieve mensen om me heen. Ik kreeg een nieuwe relatie en ben 1,5 jaar heel gelukkig geweest, mooie processen meegemaakt zowel in de toenmalige relatie als individueel. Nu ben ik alweer een aantal maanden alleenstaand met mijn lieve, mooie zoon naast me. Het was weer een grote omschakeling, op allerlei vlakken.

Ik ben mezelf dan ook echt tegengekomen. Het alles alleen doen, het altijd aanstaan en zorgen. Dit doe ik uiteraard met heel veel liefde vanuit mijn hart en krijg er ontzettend veel liefde voor terug. Vaak krijg ik de vraag hoe ik het allemaal doe, dit is een kwestie van goed plannen maar dan ook echt alles plannen, op financieel gebied maar ook praktisch. Zelfs de huishoudelijke taken moet ik plannen, dit doe ik daardoor vaak als Noah op bed ligt. Daarbij heb ik nog een hele leuke hond, genaamd Stella. Die uiteraard ook haar 3 x daagse wandeling, aandacht en liefde nodig heeft.Daarnaast werk ik met heel veel plezier, ga ik vanaf november weer naar school en besteed ik veel tijd aan zelfontwikkeling. Ook deel ik stukjes uit mijn leven op mijn instagram www.instagram.com/huisjemetgeluk 

De balans zoeken is daarom soms een uitdaging, maar wel een mooie uitdaging.Soms is het ook zwaarder, hier ben ik over het algemeen niet heel open over, sinds kort leer ik dat het oke is om toe te geven dat ik een mindere dag heb, in plaats van altijd vrolijk doen terwijl ik van binnen dit niet zo voel.

Het moeilijkste op dit moment, is voor mij dat ik geen feedback krijg van iemand die dichtbij mij staat. Ik heb namelijk al langere tijd helaas geen contact meer met mijn ouders, die overigens ook ver weg wonen.Daardoor mis ik het om een spiegel voorgehouden te krijgen of simpelweg te horen: je doet het goed, of ik zou het bijvoorbeeld op deze manier doen. 

Een verlangen wat geen werkelijkheid zal worden en dat is goed zo. Ik probeer mezelf daarom vaak te spiegelen, bewust terug te kijken naar situaties en daar schrijf ik veel over.

Hierdoor voelt het soms wel echt alleen. Toen ik terug kwam van Ibiza waar ik samen met een lieve vriendin ben geweest had ik echt enorm veel moeite met het alleen zijn. Noah staat altijd naast me, en door hem ben ik nooit alleen maar ik miste het om alles met een volwassenen te kunnen delen. Gewoon iemand om me heen waarmee ik mijn hoogte- en dieptepunten kon delen.

Ik ben dit stuk bewust aangegaan door juist alleen te zijn, te stoppen met rennen en niet te gaan vluchten. Het heeft me mooie dingen gebracht, ik ben dichter bij mezelf gekomen. Hierdoor voel ik me nu beter. Het is goed zoals het is.

Voor jullie de liefdevolle boodschap: Koester iedere dag wat je hebt, wees dankbaar en geniet. 

Lees ook: "Omgangsregeling: ik moet Noah geregeld missen en dat doet ontzettend veel pijn"