Het is heus niet altijd rozengeur en maneschijn.

Voor de laatste keer deel ik een kwetsbaar stukje uit mijn leven, met pijn in mijn hart. Gewoon zoals het is.

Ongeveer een jaar geleden deelde ik mijn eerste blog genaamd “een situatie die niet meer ingewikkeld is”. Een aantal maanden geleden klikte ik op de delete knop, en verwijderde ik deze blog. Waarom? Omdat ik niet in het verleden wil blijven hangen maar in het hier en nu wil leven en vooral heel erg mijn best doe om te kijken naar wat er wél is.

Omdat er regelmatig vragen binnenkomen over mij blog deel ik dan nu een nieuwe blog, een jaar later.

In het begin van de zwangerschap kwam ik er alleen voor te staan.

Had ik een lange relatie? Ja

Bewuste keuze om zwanger te worden? Ja

Toen ik 20 weken zwanger was leerde ik Naomi kennen, nooit verwacht dat ons eerste gesprek tot zoiets moois zou leiden. Vanaf het aller eerste moment deelden we heel veel met elkaar, belden we tot midden in de nacht en waren wij onafscheidelijk.

Nog steeds iedere dag zo dankbaar dat ze in zo’n moeilijke periode mij heeft geaccepteerd met Noah in mijn buik.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder, een jaar waarin we heel veel mooie dingen hebben meegemaakt maar ook verdrietige dingen. Soms heb je geen invloed meer op de dingen en moet je er een weg in zien te vinden om te accepteren dat het is, zoals het is. Ik vind het moeilijk om te zeggen maar ik moet Noah geregeld missen. (Conform een omgangsregeling)

En dat doet ontzettend veel pijn, het zal nooit wennen en ik heb het hier tot op de dag van vandaag moeilijk mee. Ik had zo graag gewild dat ik alles van tevoren had geweten, maar kan helaas niet terug in de tijd.

Voor ons is een vakantie gedurende 13 dagen naar Ibiza samen met Noah echt heeel kostbaar, normaal gesproken zijn wij nooit zoveel dagen samen met elkaar thuis of op welke plek dan ook. Wat voor een ander bijvoorbeeld heel vanzelfsprekend kan zijn.

Daarom wil ik jullie meegeven; Koester alle momenten die je hebt!