Mijn kind krijgt aangepaste schoenen..

Mijn kind krijgt aangepaste schoenen.. 

Gisteren hadden we na lange tijd een afspraak bij de revalidatiearts staan. De afspraak was eerst door het ziekenhuis verplaatst en vervolgens door onszelf omdat hij stond gepland op de dag dat ik ging bevallen. Dit wist ik omdat ik ingeleid ben. 

Van tevoren hadden we al een belafspraak gehad met de arts en daarin gesproken hoe het nu gaat met Norah en het staan en lopen. Norah maakt nog steeds stappen in haar ontwikkeling en kan nu steeds beter aan de hand lopen en daarin dagen we haar uit om aan 1 hand te lopen in plaats van twee. Op sommige momenten lukt dit haar en dit is vooral wanneer ze afgeleid is. Andere momenten wil ze nog graag de zekerheid van twee vingers (beide handen 1). Zelfstandig lopen lukt haar nog niet, evenals zelfstandig staan. Sinds een aantal weken loopt ze wel achter een loopkarretje. Eerder wilde ze dit absoluut niet omdat dit rolt en onvoorspelbaar is voor haar. We hadden hem dus ook een tijdje uitgeleend aan ons neefje, totdat ze op zijn eerste verjaardag ineens wel interesse erin had. We oefenen dus nu ook dagelijks regelmatig eventjes daarmee, net als het op de loopfiets gaan wat ze heel leuk vindt. 

De arts gaf in het gesprek de mogelijkheden aan: korte spalkjes, steunzolen of aangepaste schoenen. De mogelijkheid niets was er ook, maar daar ging ze niet vanuit. 

De afspraak bij de revalidatiearts was snel klaar. Norah werd beoordeeld door de arts en iemand die gaat over aangepaste schoenen. Al vrij snel was hen duidelijk dat Norah inderdaad aangepaste schoenen moest krijgen in combinatie met steunzolen. Norah’s voeten werden afgetekend, opgemeten en we mochten schoenen uitkiezen. 

In eerste instantie was ik bang voor dit moment want in mijn hoofd zien aangepaste schoenen er groot, breed en lomp uit en daarnaast ben ik behoorlijk kieskeurig wat betreft stijlen en kleuren: ik ben geen type voor tekst, symbolen oid op de schoenen. De arts had een heel boek met verschillende soorten schoenen en zelfs voor mij zat er wat bij! Naja, voor Norah maar iets wat ik mooi vindt. Norah krijgt stoere dr Martens look a like schoenen in zwarte lak. 

De arts heeft de hoop dat ze hierdoor op korte termijn zelfstandig gaat lopen. Iets wat ik een heel fijn idee vindt, aangezien ik mijzelf elke keer doelen stel wat betreft haar lopen. Eerst haar 2e verjaardag, dan 2jaar en 2 maand aangezien papa toen leerde lopen en nu december aangezien ze dan naar de peuterspeelzaal mag. Wanneer ze dan nog niet loopt is de kans dat we dit gaan uitstellen omdat ze dan letterlijk overlopen wordt door de andere kinderen. Kwa cognitie zou ze al wel naar deze groep kunnen, dus daarom zou ik het erg jammer vinden wanneer dit door het niet kunnen lopen uitgesteld wordt. 

Ik weet dat doelen stellen totaal niet slim is omdat ik mijzelf en ook indirect Norah druk op leg en lichtelijk teleurgesteld ben wanneer het niet gehaald is. Ik probeer dit ook niet te laten blijken maar ik gun het haar zo dat ze de wereld op een andere manier kan ontdekken, ookal gaat dat haar kruipend ook goed af. 

X (H)eerlijk down

@heerlijkdown