Mijn eerste Moederdag zonder mijn MAMA

Brief voor mijn moeder

Lieve mama,

Mijn eerste Moederdag zonder jou. Ik blijf het nog steeds een nare droom vinden. Nog elke dag denk ik dat het niet waar is, dat ik je nog kan bellen of even een appje sturen wat ik nou weer heb meegemaakt, of wat de meiden hebben gedaan. Wat zou je trots geweest zijn op jou kostbaarste bezit, je kleindochters.

Technisch gezien is dit eigenlijk de tweede Moederdag zonder jou. Want vorig jaar lag je strijdend op de IC en kon je niet praten of überhaupt communiceren. Daardoor kon ik je dus ook niet meegeven, dat je de beste moeder bent die ik mij maar had kunnen wensen. Maar dit jaar ben je er echt niet meer. En nu kan ik nooit meer zeggen, ‘mama’ je bent de beste! Wat moet ik nou komende zondag. Moederdag zonder moeder?!

Nu ik dit zo schrijf komen alle gedachtes aan jou weer voorbij. Hoe zorgzaam, trots en hoe sterk je was!

Jij mama bent en blijft mijn GROTE voorbeeld. Altijd al heb ik gezegd, ‘als ik later kinderen krijg, wil ik ze net zo opvoeden als dat jullie hebben gedaan!’ .

Gohhh wat mis ik je toch. Elke dag weer een beetje meer. Maar wat heb ik toch ook veel van je geleerd en nu nog steeds. Ik besef mij nu elke dag beetje bij beetje dat ik vooral moet genieten van de kleine dingen, trots moet zijn op wat ik nu heb bereikt. Mijn woede soms even naast mij neer moet leggen en niet teveel in het verleden moet blijven hangen.

Zoals jij altijd zei, ‘kom op meis schouders eronder en door!’ ‘Je kan het!’

Ik hoor je stem nog vaak ik mijn hoofd en dat geeft mij ook weer kracht. De kracht om te genieten, de kracht om door te gaan, de kracht om de beste mama te zijn voor de meiden. Net zoals jij voor mij en Checyenne de beste was!

Mama ik mis je.

Maar je bent hier altijd bij ons! Bij ons in ons hart en in gedachte.