Mams ik mis je

Nog een paar dagen en dan is het weer moederdag. Zoonlief trots op zijn knutsel, zodat hij het al bijna verklapt. En dochterlief beledigd dat ze op school niets meer mag maken. Haar verzekerd dat ik ook heel blij wordt van een ontbijtje op bed, maar daar is ze nog niet helemaal tevreden mee. Wat heb ik toch een geluk met mijn lieverds. Nu al zin in al de extra knuffels zondag.

Maar aan de andere kant voel ik ook de leegte.  Het is alweer 6 jaar geleden dat mams is overleden, maar ik mis haar nog steeds zo erg. Het blijft zo oneerlijk dat ze zo vroeg bij ons vandaan moest. 64 is echt veel te jong om deze aarde te verlaten, helemaal omdat ze nog in de bloei van haar leven was. Ze genoot zo van alle kleine dingen in de wereld en helemaal van haar  (klein) kinderen. Ik probeer ook zoveel mogelijk van alles te genieten om mij heen, maar had mijn geluk nog zo graag met haar gedeeld. Ik weet dat ze nu geen pijn meer heeft en dat ze bij paps is, maar het is gewoon oneerlijk.

Pap geef je haar zondag een extra knuffels van ons? Voor altijd in mijn hart.