Mama’s kunnen niet ziek zijn, toch?

De afgelopen weken hebben mij overvallen met een enorm schuldgevoel. Doe ik het wel goed als moeder, als vriendin, als partner? Een schuldgevoel waarin emoties de overhand hebben genomen en je het gevoel hebt constant tekort te schieten. Ik ben te snel en te hard van stapel gelopen. Ik heb de deksel keihard op mijn neus gekregen..

Op dit moment werk ik 20 uur per week. Voor mijn zwangerschap werkt ik er met gemak 36. Te ijverig als ik was ben ik afgeweken van mijn opbouwschema dat ik samen met mijn ergotherapeut en bedrijfsarts heb opgesteld. Te snel, te veel willen doen is niet helpend in het herstel. De eerste week voelde dat extra stapje zetten goed. Wie mij een beetje kent weet dat ik liever te veel dan te weinig doe. Dit is een enorme valkuil geworden nu ik aan het herstellen ben van #hethellpsyndroom. Want jeetje wat kom ik mijzelf vaak tegen! Naast het opbouwen van uren, ben ik gaan opbouwen in werkzaamheden (hierover later meer), ben ik meer prikkels gaan opzoeken in zowel mijn werk en privé. Normaal gesproken zou ik dit met twee vingers in de neus doen, nu niet.

Twee weken geleden werd het weer zwart voor mijn ogen. Ik zag wazig, kon de letters op mijn scherm niet meer goed lezen en ik kreeg meer last van vermoeidheid en hoofdpijn gerelateerde klachten. Mijn lichaam zij stop! Het was alsof ik tegen een muur aanliep. Toch begin ik langzaam te leren dat mijn grenzen respecteren geen zwakte is, maar juist een teken van kracht.

Ik moest mijn vriendinnen afzeggen, sporten afzeggen en weer een groter beroep doen op mijn vriend. Als je dan begrip krijgt uit jouw omgeving, maakt mijn hart een sprongetje. Ze snappen het, ze respecteren het en nemen mij zoals ik op dit moment ben. Is het leuk om de kermis en parkfeesten te moeten missen, nee zeker niet! Het voelt dubbel, want ik keek er enorm naar uit. Je wil er graag bij zijn. Maar wat hebben de mensen om je heen eraan je als je er fysiek bij bent, maar je mentaal geen gesprek kunt aanknopen en de gesprekken die gevoerd worden niet meekrijgt?

Hoewel ik nooit echt van de festivals geweest ben, kon ik enorm genieten van avonden op het terras, borrelmomentjes met vriendinnen, de kermis, kleinschalige evenementen en feestjes. Mijn leefwereld is kleiner dan ik zou willen wensen. Het eerste jaar na de geboorte van Jesse had ik mij misschien wel anders voorstelt, maar elke stap die ik zet, hoe klein ook, is een overwinning. En natuurlijk bekruipt mij het gevoel regelmatig hoe lang het nog duurt en of het wel helemaal goed komt. Dan denk ik zelfs aan het feit dat ik mijzelf enorm saai vindt, want ik maak zo weinig mee. Als ik dan vanaf een afstandje kijk wat ik allemaal wel doe, dan mag ik blij en trots zijn. Het zijn misschien niet de dingen die ik graag zou willen doen, maar het zijn allemaal activiteiten die fysieke en mentale aandacht vragen.

Het is met soms moeilijk om mijn situatie te accepteren. Het is een continu terugkomend proces. Wat ik hieruit leer? Dat je gevoel er mag zijn. Je hoeft niet perfect te zijn. Ik denk terug aan datgene wat een vriendin mij recent vertelde: “Onze gedachten zijn niet de waarheid”. Het is soms ontzettend moeilijk om dit te beseffen op het moment dat je jezelf helemaal kwijt kunt raken in al die niet helpende gedachtes. Op dat moment probeer ik het weer van een afstandje te bekijken en vraag ik mij af of mijn gedachtes wel kloppen. Ik geef mijzelf een compliment over al de dingen die wel goed gaan en die wel lukken. En ik probeer niet te veel in te vullen wat een ander over mij denken. Want ik weet eigenlijk heel goed dat de mensen om mij heen van mij houden, ook als het even iets minder goed gaat. Zij helpen mij met vallen en opstaan.

Hoewel het niet altijd makkelijk is, blijf ik geloven dat alles goed komt. Mijn nieuwe motto? Geef liefde en je krijgt het terug. Ook aan jezelf!

Denken jullie ook voldoende aan jezelf lieve mama's? Ik ben benieuwd naar de succesverhalen van andere mama's die aan het herstellen zijn van het Hellpsyndroom, of dit al eerder meegemaakt hebben.

#moederschap #herstel #zelfliefde #krachtigevrouwen #momsofinsta #mamaleven #zelfreflectie #minsetmatters #balansvinden

Ook interessant: ''Het leed dat oorpijn heet''