Lieve Rick

Lieve Rick,

Toen mama ooit stage liep op het kinderdagverblijf wist ik van mezelf dat ik ooit een hele relaxte en geduldige moeder zou worden. Ik zou rustig en vol begrip reageren zonder ooit zelf te ontploffen. Maar toen kwam jij. Mijn spiegel. Jij bent de eerste die mij een les hebt geleerd, emoties los maken waarvan ik niet wist dat ik ze had. Van heel erg verliefd, naar boos of geïrriteerd. Wat maak je het mama soms moeilijk. Ik bleek dus helemaal niet zo geduldig als ik had gedacht. Ik vind het niet altijd makkelijk om jouw op te voeden. Maar lieve jongen, jij bent mijn eerst geborenen. Jij noemde mij voor het eerst mama. Ik zag jou voor het eerst lopen. En nu ben je een grote wijze jongen. Met soms momenten waarop je best uit je slof kan schieten, maar ook ik die soms tekeer gaat tegen jou. Ik voel me daar zo schuldig over tegen over jou. En ik hoop dat je wel begrijpt dat het soms nodig is. Mocht je dit ooit lezen, mama kan alles aan je uitleggen, want ook mama is maar een mens met een hart. Het moederschap is met vallen en opstaan. En jij bent degene die mij dat leert. Jou papa herkent zich helemaal in jou. Mijn liefde voor jou blijft altijd ongeacht of we ruzie hebben. Na een moment van boosheid ben ik weer blij dat we lief kunnen doen. Ik zou zo graag eens in jou hoofdje willen kijken wat je allemaal denkt en waarom je sommige dingen doet. Misschien maakt het mij dan makkelijker...