1 jaar geleden
Lief klein eigenwijs mannetje
Wat maak je mama soms onzeker…
Al 15 maanden trotse moeder van onze zoon Olov. Nog geen 2500 gram aan baby kreeg ik op mijn borst op 20 oktober 2021 en het was liefde op het eerste gezicht. Kleiner dan we hadden verwacht en 2,5 week te vroeg geboren. De vliezen braken op 17 oktober en uiteindelijk moest ik 3 dagen later ingeleid worden. Het was een bevalling waar ik, als ik er weer teveel er over heb, nog verdrietig over kan zijn. Wie weet zal ik daar nog is een keer over schrijven.
Olov groeit de maanden daarop als kool en kon je een halfjaar later al niet eens meer zien dat hij überhaupt weken lang in maat 44 heeft gezeten. Wat overigens nog te groot was, maar volgens de verpleegkundige was hij bij de geboorte 47cm. Ik weet dat ze het nooit exact weten, maar ik denk dat ze er 7cm naast zaten. Laatst kwam ik een luiertje maat 0 tegen. Meneer is nu al bij maat 5 aangekomen inmiddels. Moet je nagaan.
De laatste tijd heb ik moeite met deze leeftijd. Want dat hij een pittig karaktertje heeft was ons al bekend, maar zijn dreumesbuien zijn een tikkeltje heftig. Doorslapen is bijvoorbeeld al 1 ding. In principe slapen wij al 15 maanden niet door en de ene nacht vinden wij heel relaxed (paar keer uit bed), de meeste zijn prima (flink aantal keer uit bed) en sommige nachten zijn om te janken. Letterlijk.
Zijn het nachtangsten? Is het dat hij trek heeft? Door de vermoeidheid is het midden in de nacht lastig om te zien wat het is. En als het nu een paar nachten zou zijn, is het beter te overzien, maar door het slaaptekort van de afgelopen maanden lijkt het, voor mij in elk geval, soms 1 grote waas. Na een schone luier en eventueel een fles als hij zo van streek blijft, slaapt hij weer snel in en zijn de oogjes tussen 5:30u en 6:00u open door een fikse poepluier. Ook hij maakt gekke nachten soms en ik voel me daar schuldig over. Kan ik het anders aanpakken? Waarom lukt het ons niet om hem door te laten slapen? Gaat dit voorlopig nog zo door? Zoveel vragen.
Binnenkort zal ik meer vertellen waar ik als ouder tegen aanloop. Ik wil wel benadrukken dat ik ontzettend gek ben op onze zoon. Hij is zo ontzettend grappig en zo lief en knuffelig. Maar ik ben onzeker en heb altijd al last gehad van faalangst. Binnenkort hoop ik met iemand te praten die mij, naast mijn vriend, kan ondersteunen, maar dan meer op neutraal gebied.