Leven, geleefd worden en kijken naar de toekomst

Ja waar moet ik beginnen, het is al een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Ja het ging zoals het ging, eigenlijk de dagelijkse dingen weer opgepakt en geen spannend nieuws. Maar nu weer een update, ik ben er ook weer aan toe om het van me af te schrijven en ook jullie allemaal een update te geven van alles wat er speelt.

Een terugblik; Hoe waren de afgelopen maanden? Na het goede nieuws, hoe heb je dat ervaren en hoe voel je je nu? Dat zijn/waren veel vragen die ik kreeg en nog steeds krijg. 

Na maanden geleefd te hebben voel ik me opgelucht, echt opgelucht. Weer leven zonder teveel te denken aan de ziekte, plannen maken voor de toekomst en vooral genieten! Genieten.. overal van, met de jongens naar de speeltuin tot aan een avondje vanouds stappen. Met vriendinnen kletsen over vanalles en nogwat, iedereen aan de wijn en voor mij een biertje. Oee heerlijk daar geniet ik van. Lekker met Frank uiteten, filmpje kijken, spelletjes spelen, nadenken over de verbouwing van de schuur. Avondjes met collega's, lekker werken en bezig zijn met strategische plannen op het werk. 

Hoe heb ik de hectische maanden ervaren? Ja een simpele vraag voor mij; je moet gewoon door, je bent zwanger van een levend wezen, een verbouwing, het werk, je staat vol in het leven. Jou leven staat even stil maar om je heen gaat het gewoon door. Toen Kaj was geboren, toen kwam steeds meer het besef binnen? Waar ben ik eigenlijk in beland, pfoee wat heftig. Ja dat was het zeker, heftig was het, we hebben dat allemaal overleefd. Petje af voor mezelf, mijn gezin, familie en mijn lieve vrienden die altijd voor me klaar staan! Daarom heb ik het goede nieuws ervaren als een bevrijding, en dat gevierd als een soort feest! Heerlijk.

Eerlijk is eerlijk, ik heb gewoon echt afgelopen maanden gewoon niet gedacht maar geleefd in het moment. Ik heb de tijd ervaren als dat ik wel ziek ben, maar nooit echt lichamelijk ziek. Er zit iets wat er niet hoort, dat is het enige wat ik heb ervaren. Daarnaast een van de mooiste tijd in mijn leven want onze Kaj werd geboren! En wat straal jij elke dag geluk uit, als ik naar jij kijk zie ik gewoon hoe mooi het leven is. Hoe lomp Youp ook met jou is, jij, lieve Kaj, jij lacht altijd! Vrolijk ding! Deze tijd zullen we nooit vergeten, we kijken er soms op terug met een traan maar zeker met een grote glimlach van geluk met de geboorte van Kaj! 

En hoe uit zich dat dan bij jou!? Tsja, sommige mensen laten we huilen, ofja huilen, sommige wel janken! Janken van hoe gelukkig ik nu eigenlijk ben. Het was een hele rit maar kijk eens waar ik nu sta!? Het is gewoon (en zeker als ik gedronken heb) en dan bij bepaalde mensen dan kan ik echt geraakt worden en een besef momentje hebben van geluk en dat uit zich dan in tranen. Sommige dagen heb ik er gewoon helemaal geen zin in om over te praten/na te denken. En sommige dagen denk ik er gewoon helemaal niet aan!

 Maar zoals ik al zei in de vorige blog; we zijn er nog niet, ik ben NOG niet schoon! Nog een laatste stap hopelijk, en die stap is nu concreet, dinsdag 24 januari de 2e jodium behandeling. Waar ik toch al stiekem even aan denk, die verrekte capsule. Ik heb er geen schrik van, die capsule. Alleen dat woord ik, ik ben dan misschien wel een kleuter daarin maar ik heb gewoon een pillenfobie. Het lukt me gewoon NIET. Appelmoes, pudding, brood, alles geprobeerd maar nee de pil blijft op mijn tong. Woensdag 18 januari wordt ik gebeld dat het geen capsule is maar vloeibaar, dus met een infuus. Nou ik spring bijna een gat in de lucht, zoals een kleuter haha maar ik ben heel blij! Mijn zus zei; ik had je wel het record pillen slikken zien verbeteren! Nou die komt er dus niet, en ik hoop dat die nooit zal komen haha. 

Maar dinsdag 24e januari wordt dus doormiddel van een infuus de radioactieve jodium ingebracht. En dan 24 uur in het ziekenhuis blijven, daarna een week in quarantaine. Ik zal die week weer bij ons pap en mam logeren, hotel Visser. Vandaag nog doorgegeven dat het bed opgemaakt kan worden haha. Die week vliegt voorbij joh, ik hoop net zoals de vorige keer.

En dan dinsdag 31e januari een lichaamsscan om het resultaat te zien, en jongens; duim met me mee! Hopen dat we de periode van ziekte kunnen afsluiten en verder met leven van goede gezondheid! En nogmaals, wat is mijn leven mooi door de fijne, goede mensen om me heen! Je leert meer over jezelf, hoe belangrijk gezondheid is en wie er voor je is op spannende momenten (ook op werkgebied, heel blij dank jullie wel voor het vertrouwen!). Tot de volgende blog! 

Lees ook: Wachten, hopen, duimen en dan EINDELIJK GOED NIEUWS YES!