Laat de zon maar komen🌞

Inmiddels kunnen we weer af en toe in de tuin spelen, is de zandbak weer gevuld en pak ik zelf de bakfiets ook wat sneller. Meer mogelijkheden om de dag lekker door te komen met twee drukke peuterpubers dus en als die zon een keertje wil schijnen, merk ik dat mijn eigen batterijtje er meer dan ooit naar snakt. 

Een maand geleden is de mantelzorgsituatie definitief tot een einde gekomen. Een periode waar ik misschien ooit nog eens uitgebreider over zal spreken, maar voor nu is het voldoende dat de acute zorg weg is en a.s. dinsdag wordt er ook een huis opgeleverd en zijn er geen dringende zaken meer buiten het gezin. Ik had gehoopt meer verlichting te voelen, maar dat is nog niet zo. Over een paar weken ga ik mijn paar daagjes alleen weg inhalen en staat de vakantie gepland die we eigenlijk deze week zouden hebben. Momenten waar ik heel erg naar uitkijk. 

Eind vorig jaar was ik in gesprek met een bedrijfsmaatschappelijk werker om te proberen mezelf een beetje in elkaar te puzzelen. Dit deed me erg goed en ik kreeg goede adviezen en hulpmiddelen om beter met struikelblokken om te gaan. De periode vanaf begin januari tot nu heeft helaas weer zoveel teniet gedaan. Op zich hoor ik wel gemakkelijker een stem in m'n achterhoofd die me weer wat laat relativeren, maar ik merk dat m'n lontje toch weer een stuk korter is en ik zelfs af en toe een soort error in mijn hoofd heb. Ik kan soms even een simpele handeling niet bedenken...en dan bedoel ik echt simpel. Deze week: de liftdeur op mijn werk gaat open....ik moest ineens heel hard bedenken dat ik uit moest stappen. What the f..... En zo heb ik vaker een soort van kortsluiting. Ik ben mentaal erg moe en dat merk ik aan alles. 

Dus: ZON, doe je werk!!!! 

Trending op Mamaplaats: We voelden de angst dat er iets ging gebeuren..