Kerstvakantie voorbij!

Twee weken heerlijk vakantie! Nu moest ik werken en nog best veel ook, maar ik vind het echt ongelooflijk heerlijk om de kids om me heen te hebben. Het thuis of uit mijn bed komen en gelijk drie kids die heel hard roepen: MAMA!!!! en me om de hals vliegen.

En denk niet dat ik kleine kids heb. Nee, ik heb een dochtertje van 7 (ja, inderdaad die is best nog klein te noemen), een zoon van 11 (nee niet meer klein) en een puber van 14 (helemaaaaal niet meer klein). En makkelijk zijn ze ook niet te noemen.

De kleine meid die tot een jaar of twee geleden nog het beste luisterde van de kinderen, is nu aan het ontdekken wie ze is en hoe ze haar eigen grenzen en wil moet aangeven. Heel vervelend als ze echt moet luisteren en er voor kiest om op een puber manier in discussie te gaan (hoezo voorbeeld doet volgen?) of gewoon stiekem toch doet wat ze zelf wil. Maar ook dit is erg mooi om te zien. Ze ontwikkelt zich langzaam aan tot een meid die weet wat ze wil, maar nog belangrijker, die in staat is om nee te zeggen en niet doet wat ze niet wil. En zeker straks, als ze ouder is, zijn dat eigenschappen die erg belangrijk zullen zijn. Onze dochters zijn nu eenmaal kwetsbaar in deze wereld.

Dan een zoon van 11 die het op school ongelooflijk moeilijk heeft. Continu gesprekken op school, omdat hij weer wegliep uit de klas, een woedeuitbarsting had of gewoon niet luistert en niet werkt. Erg vervelend, zeker in groep 7. Nog een jaar en meneer moet naar het voortgezet. Maar goed hij heeft het de afgelopen jaren ook niet makkelijk gehad op school. Hij heeft twee jaar achter elkaar dezelfde meester gehad, waarmee het niet goed klikte. Die daarbij op een manier met onze zoon omging, die niet ok is. Zelfs na herhaaldelijk vragen an meester om ermee te stoppen bleef mijn zoon klagen dat meester hem weer in de nek had vastgepakt. En dat was dan nog niet eens alles.Maar daar laat ik me hier maar niet over uit. En daarna begon dit schooljaar ook nog eens met een incident met de nieuwe juf (ook nieuw op school). Met als gevolg dat zoonlief zich gewoon niet meer veilig voelt op school. Maar thuis bij mama ligt hij heerlijk op de bank, dicht tegen me aan. Hij is zo lief en attent. Maar dat zijn natuurlijk dingen die anderen niet zien.

En dan hebben we nog eens de oudste. PDD NOS, als diagnose, helemaal kapot getreiterd op de basisschool, maar nu op een juiste school en gewoon puber. Werken is lastig, snel afgeleid enzo(!), maar nu zonder emotionele uitbarstingen en dergelijke. Nooit verwacht dat ik het heerlijk zou vinden om gewoon een puber in huis te hebben. Goed, de discussies zijn af en toe ongelooflijk vermoeiend en zijn gedrag is niet altijd ok, maar er is zo veel rust in die jongen gekomen, ik geniet daar echt ongelooflijk van. Hij zit eindelijk goed in zijn vel. En dat nog wel in voor de meeste kids, de moeilijkste fase van hun leven. En welke moeder kan opscheppen dat ze elke schoolochterd thee op bed krijgt van haar puber zoon? IK!!

Maar misschien is dat ook wel de grootste reden dat ik vakantie zo heerlijk vind. Je bent niet meer afhankelijk van anderen, hoe ze met je kids omgaan. En de gevolgen daarvan. En thuis zie ik de mooiste dingen die ook bij mijn kinderen horen, die niemand anders ziet. Hun kwetsbare kanten, maar ook hun liefdevolle hulpvaardige kanten.

Daarbij vraag ik me altijd af welke boodschap je je kids geeft als je ze liever op school hebt dan thuis dicht bij je. Tuurlijk is school heel erg belangrijk en ook dat moeten de kids weten, maar zijn je kids niet het meest waardevolle bezit in je leven?? Zou je ze dan niet juist dicht bij je moeten willen? Welke boodschap geef je je kinderen als je ze zegt dat je ze liever ergens anders hebt dan heel dicht bij je? Ik vind het heerlijk om de mensen van wie ik het meest hou, bij me thuis te hebben. Zelfs de zomervakantie is dan te kort.,