Hoe ik vond dat ik faalde als moeder
Heel snel prikkelbaar?
Voor iemand die altijd al heeft gezegd dat ze graag kinderen wilt, daar ook veel moeite voor heeft moeten doen om nog 2 gezonde kinderen te krijgen, voelde het als ondankbaar dat ik het niet altijd trok.
Ik was vaak overprikkeld, had hoofdpijn en kon niet zo genieten van de kinderen zoals ik had verwacht. Ik vond het ontzettend fijn als ze naar de opvang gingen zodat ik op werk 'rust' had. Dat waren doorgaans prikkels waar ik wél grip op had.
Het 24/7 AAN staan viel me zwaar en ik voelde me schuldig en falen als moeder. Juist omdat ik zo graag moeder wilde worden, voelde ik me schuldig als ik na de zoveelste luier, 'mamaaaaaa', flesje of huilpartij de minuten zat af te tellen tot ze naar bed konden en ik weer tijd voor mezelf had.
Ik probeerde de moeder te zijn die ik vond dat ik moest zijn, waarvan ik dacht dat ik die ook kon zijn. Die uren met haar kinderen met engelengeduld kon spelen en de hele dag aan het genieten was van haar kinderen. Maar in plaats daarvan was ik de hele dag voor de kinderen aan het zorgen, de was aan het doen, boodschappen tussendoor en aan het einde van de dag lag ik weer uitgeblust met hoofdpijn op bed.
In een eerdere post schreef ik over Yorick en zijn slaapproblemen. 'Hoe slaapproblemen een andere wending kregen' Hierin werd het huis energetisch gereinigd en werd aangegeven dat Yorick mij spiegelt. Tevens werd gezegd 'Hij is hoogsensitief, net als mama'.
Ik ? Hoogsensitief? HSP? Dat leek me vrij zweverig, ik dacht namelijk dat mensen die dat 'hadden' voornamelijk actief waren in de spirituele wereld. Die dingen 'zien' en 'horen' die wij als normale mensen niet ervaren.
Een zogenaamde HSP'er (hoogsensitief persoon) is iemand die gevoeliger is voor indrukken en prikkels dan gemiddeld. Hij of zij neemt subtielere nuances waar in de lichaamstaal en stemmingen van anderen en is gevoeliger voor licht, geuren en geluiden.
Nadat de rust terugkeerde in huis omtrent het slapen, ben ik me toch gaan verdiepen in 'dat' HSP zijn. Wat houdt dat in? Herken ik me hier in?
Ik ben boeken hierover gaan lezen, maar ik vond niet altijd herkenning. Ook dat spirituele stuk kwam terug en daar had ik echt geen aanleg voor (helaas). Tot ik het boek van Bieke Geenen las over hoogsensitief ouderschap. Vanaf dat moment viel het kwartje. De ene na de andere herkenning kwam voorbij en dit maakt dat ik mezelf niet alleen beter begreep, maar ook kon accepteren dat het bij mij anders werkte.
Ik begon terug te denken aan al die herkenbare situaties;
Ik heb altijd al tijd voor mezelf nodig gehad na een dag school, werk, met vrienden etc. Ik vond het héérlijk om in een stil huis thuis te komen na een lange dag werken en lekker in mijn eigen cocon me terug te trekken tot het moment dat ik er zelf weer behoefte aan had om contact te zoeken.
De radio of TV moet altijd zachter of uit als ik met iemand aan het praten ben, anders kan ik me niet concentreren op het gesprek. Als licht te fel is, moet ik daar direct wat aan doen, anders kan ik me niet ontspannen.
Ik merk een shift in energie in een ruimte gelijk op en ik kan ontzettend meehuilen met een film, muziek, bruiloft etc
Ik wist niet dat ik hoogsensitief was, maar ik was me er wel van bewust dat ik minder vaak de behoefte had om anderen en de drukte op te zoeken.
Allemaal dingen die ik prima kon handelen, tótdat ik moeder werd.
"Een moeder met HSP is als een radio die te veel zenders tegelijk oppikt, ze is constant overweldigd door alle emoties die ze opvangt."
Ik stond voor mijn gevoel de hele dag áan en ik had veel meer tijd voor mezelf nodig om op te laden. Tijd die ik niet maakte omdat ik vond dat ik dat niet kon maken. Ik moest ook nog werken, een fijne partner zijn, sociaal zijn en bij alle verjaardagen aanwezig zijn etc etc. Tot ik het boek van Bieke las en me realiseerde dat ik het anders moest aanpakken zodat ik me gelukkiger en ontspannen voelde én de kinderen de beste versie van mij krijgen.
Daar ben ik mee aan de slag gegaan en inmiddels heb ik daar een aardige weg in gevonden.
Ik weet nu dat prikkels, sneller en harder binnen komen en ik meer tijd nodig heb om te ontprikkelen. Die tijd geef ik mezelf nu en plan geen weekenden meer vol. Ook weet ik dat ik na een dagje Efteling, de volgende dag voor mezelf moet kunnen nemen en niet door naar nog een verjaardag bijvoorbeeld. Op deze manier trek ik het, hebben de kinderen de beste versie van mij en is het voor mijn man ook nog gezellig;)
Anoniem
Hee! Ik ken mezelf helemaal in je verhaal en ik ga meteen met je tips aan de slag. Ik heb een dochtertje van 4.5 maand en nu vol in een slaapregressie ben ik mezelf totaal verloren. Ik hoop dat ik snel weer wat rust kan vinden :)
Marjolein Starink
Oh fijn dat je wat aan de tips hebt! Misschien heb je ook wat aan de podcast over dit onderwerp; https://open.spotify.com/episode/3oghcvrq67N7JtJQxczr4Q