2 jaar geleden
Hoe hyperventilatie mijn leven beïnvloed
Het is 15 mei. Mijn oudste zoon Djaïro zit nu al 2,5 jaar op zwemles en mag eindelijk op voor zijn A diploma. Super leuk vooruitzicht en we hebben zin in deze dag. Het is lekker weer, de kindjes spelen in de achtertuin en ze maken plezier.
Totdat ik weer wat zie en ook wat ruik. Onze vervelende buurman heeft een grote ton in de tuin staan, gooit daar van alles in én steekt het vervolgens in de fik. We hebben de kinderen snel naar binnen gehaald en de deur wéér dichtgedaan. Dit is echt al de zoveelste keer in korte tijd. We hebben geen goede band met de buren en ik overdrijf niet als ik zeg dat je niet normaal met hen kan communiceren. We hebben er namelijk wat van gezegd en uiteindelijk resulteerde dit in dat ik de politie moest bellen, geen 112 gelukkig.
Na het zoveelste incident was ik er klaar mee, dit speelde nu al 4 jaar en we liepen al 4 jaar gestresst door ons huis. Er was dagelijks overlast. Dit kon niet anders en ik wilde hier weg, ik wilde verhuizen. Ik wilde rust. Het was spannend of wij een nieuw huis konden vinden en ik heb daar een hoop slapeloze nachten van gehad. Tel daar een vertraagde sleuteloverdracht bij op en ik was gesloopt. Onze vakantie hebben wij moeten annuleren, zodat we genoeg geld hadden om ons nieuwe huis leuk in te richten. Het was balen en we zouden echt niet zomaar verhuizen. Maar het kon niet anders.
We maken nu een sprongetje naar juli. Vanaf mei zat ik al in spanning. Dit merkte ik doordat het spiertje bij mijn ooglid trilde en dat ik continu aan stond om dingen te regelen. Maar de datum dat wij de sleutel krijgen komt nu steeds dichterbij, spannend!
Het is 8 juli, morgen is het dan eindelijk zover: we gaan verhuizen! De kinderen slapen bij mijn opa en oma. Raïd en ik camperen gezellig in de woonkamer en bestellen pizza. De pizza was oké en we gingen slapen. En die nacht was de nacht dat alle ellende begon…
** Ik ben niet professioneel onderlegd, maar ik weet wel dat praten helpt. Mocht de stap naar de huisarts nog te groot zijn of dat je nog niet weet welke stappen je kunt ondernemen, dan mag je altijd met mij contact opnemen. Ik wil het taboe doorbreken dat er bestaat op mentale problemen.**
