11 maanden geleden
Eloy van de beademing en spoed bezoek gynaecologie
Hoe wij de aandacht zo goed mogelijk probeerden te verdelen
De dagen na de operatie bleef Eloy heel stabiel. Wel leek hij nog pijn te hebben. Eloy kreeg pijnmedicatie via zijn infuus. Pas wanneer hij comfortabel genoeg zou zijn, zou de beademing eraf worden gehaald. Uiteindelijk heeft dit nog twee dagen geduurd. In de tussentijd verbleven wij in het Ronald Mc Donald huis en gingen wij zo veel als mogelijk heen en weer naar het ziekenhuis.
Het eerste punt waar wij tegenaan liepen was de kraamzorg. Wij zaten in het Ronald Mc Donald huis en waren natuurlijk niet thuis. De kraamzorg kwam hiermee te vervallen. Enkele dagen later kwamen wij er via een omweg achter dat dit toch mogelijk zou zijn. Een aantal uurtjes per dag in het Ronald McDonald huis. Het ziekenhuis heeft ons hier ook nooit op de hoogte gebracht of in meegedacht. Helaas heb ik de kraamzorg eerder als een last dan als hulp ervaren. Op vastgezette tijden (2 uurtjes per keer) moesten wij in het Ronald McDonald huis zijn, ook als wij dus net bij Eloy waren moesten we de tijd goed in de gaten houden en snel terug. De informatie van de kraamverzorgster ging langs mij heen. Het was vooral heel veel theorie en weinig uit handen nemen. Dit neem ik de kraamverzorgster absoluut niet kwaad. Zij deed wat binnen haar macht lag maar de zorg sloot niet aan op wat wij nodig hadden. Na twee dagen hebben wij het gelaten voor wat het was.
De dag na de operatie kreeg ik complicaties die te maken hadden met de bevalling. Toen ik om hulp vroeg in het ziekenhuis gaven ze aan dat ik hiervoor mijn eigen ziekenhuis moest bellen of de verloskundige. Deze gaven op hun beurt aan dat ik te ver uit de buurt was en dat ik juist in het AMC hulp moest zoeken. Na heel veel omwegen, bellen en wachten kon ik eindelijk terecht bij een gynaecoloog in het AMC. Zij was verbaasd dat dit zo was gegaan en gaf aan dat het personeel hoort te weten dat er een verloskundige gekoppeld is aan het Ronald McDonald huis. Na de afspraak bij deze gynaecoloog volgden nog een aantal afspraken bij de verloskundige en werd ik geholpen en gecontroleerd. Mijn zorgen werden weggenomen en toch voelde het niet goed, er was meer aan de hand.. hier kom ik in een latere blog op terug.
Door op de overlevingsstand. Voeden, luiers verschonen, op en neer naar het ziekenhuis en hopen dat Eloy snel van de beademing af zou mogen. Ondertussen ook proberen om te genieten van onze twee pasgeboren kinderen. Ik had mij deze kraamtijd zó anders voorgesteld maar besefte mij ook heel goed dat het altijd erger kan. Gelukkig is Eloy er nog en gaat het goed met hem. Daarnaast hebben we ook nog een prachtige en gezonde dochter.
Een dag later zou Eloy van de beademing af mogen. De verpleegkundigen vonden hem nog te oncomfortabel en wilden wachten tot de avond. Richard is de hele tijd in het ziekenhuis geweest bij Eloy en ik met Ivy in het Ronald McDonald huis. Wij vonden het belangrijk om Ivy ook rust en regelmaat te bieden en dus videobelden wij elkaar toen Eloy van de beademing werd gehaald. Wat een moment was dit!
Langzaam gingen zijn oogjes open en zag je zijn gezichtje veranderen. Daar was hij weer, onze kleine vechter! Eloy zijn tweede naam is Storm, gezien wat hij heeft meegemaakt in zijn korte leventje bleek dit ook wel passend te zijn ;) Richard en ik noemen dit moment altijd Eloy zijn tweede geboorte. Het was alsof hij toen pas écht geboren werd.
Eloy werd diezelfde dag overgebracht naar de afdeling 'tuin' van het Emma Kinderziekenhuis. Wat weer een lieve verpleegsters en goede zorg voor Eloy!
Inmiddels was het ook tijd voor de hielpriek en gehoortest. De verpleegkundigen gaven aan dat ze de hielpriek bij Eloy konden doen maar niet bij Ivy. Zij was immers niet opgenomen in het ziekenhuis. Na bellen met het consultatiebureau gaven ze aan dat ze niet naar ons toe konden komen omdat het te ver weg was. Het consultatiebureau in Amsterdam zou dit over moeten nemen. Dit zouden ze gaan regelen. Na een dag later nog niets te hebben gehoord zijn wij zelf maar weer gaan bellen. Met moeite kon het geregeld worden. Of we dan wel even naar de locatie in Amsterdam konden komen? Eh nee. Gelukkig kwam de mevrouw uiteindelijk naar ons in het Ronald Mc Donald huis.
De gehoortest kon gek genoeg niet in het ziekenhuis worden afgenomen bij Eloy. Eloy lag namelijk niet op de neonatologie maar op de verpleegafdeling. En de regels zeggen dat het wél op de neonatologie mag maar niet op de verpleegafdeling. Ik baalde dat dit alles zo moeizaam ging. Waarom was er niemand die al deze praktische regelzaken even met ons doornam vanaf een lijstje en dit met (of voor) ons regelde? Een soort casemanager die bepaalde zorg uit handen neemt, want geloof me, zorgen hadden we genoeg maar helder nadenken dat lukte niet goed. De gehoortest hebben we toen maar gelaten voor wat het was. Dat kwam wel als we weer thuis zouden zijn.
In mijn volgende blog vertel ik over hoe Eloy een sonde kreeg en opnieuw leerde drinken. Ook vertel ik hoe de weken in het ziekenhuis daarna verliepen. Zouden we dan toch nog met z'n vieren in het ziekenhuis kunnen verblijven?
