3 jaar geleden
Een sieraad vol herinneringen.
Voor altijd onze melkmomentjes samen.
Toen Luca op 11 mei 2019 ter wereld kwam en hij vrijwel direct aan mijn borst aanhapte: wist ik zeker dat ik borstvoeding wilde blijven geven. Dit ging alles behalve makkelijk. Zo stonden de eerste dagen vooral in het teken van leren hoe ik mijn kindje op de juiste manier kon voeden. Ik had al snel over productie en kon met deze aanmaak melk wel de hele straat voeden. Het was heftig. Ondanks dat ik blij was, dat ik genoeg melk had... moest ik wel steeds kolven, voordat ik überhaupt kon voeden anders zou Luca zich steeds verslikken. Het werd dubbel zoveel werk: kolven en aan de borst voeden. Ik deed niks anders meer. Ik had maar kleine momentjes rust, maar zodra ik iets kon doen, drong de volgende voeding weer aan.
Luca was volledig afhankelijk van mij. Dit was aan de ene kant prachtig: het krachtige van moeder zijn. Maar aan de andere kant, dodelijk vermoeiend. Ik werd prikkelbaarder en de nachten waren zo kort, dat het voelde alsof ik met een tentje op een festival terrein stond. Ik moest afscheid nemen van mijn oude egoïstische leven en accepteren dat het vanaf nu er heel anders uit zou gaan zien.
Na mate Luca ouder werd, kwam er meer regelmaat in ons leven. De voedingsmomenten werden minder en wanneer hij hapjes ging eten en soms een bord pasta voor mijn borst verkoos, mistte ik het ook nog eens. Het geplak, gezweet en de uren van samen zijn. Door het kolven in de eerste weken, had ik nog een zakje van zijn geboorteweek in de vriezer. Deze bleef altijd speciaal voor mij. Toen heb ik alles geleerd, ben ik moeder geworden en ben ik gegroeid tot de vrouw die ik nu ben. Die melk wat in de vriezer lag, was dus veel meer voor mij dan alleen maar melk.
Mijn droom was er altijd om een sieraad ervan te maken. Maar toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om dit een soort van weg te geven aan een wild vreemde. Ik heb het daardoor nog 19 maanden bij mij gehouden. uiteindelijk kwam ik in contact met een hele creatieve en lieve goudsmid genaamd: Katrien Cambré, die de mooiste creaties maakten van melk en as.
We bedachten samen een idee voor de ring: drie bloemen. een madeliefje, die ik altijd tegenkom in de lente, wanneer Luca is geboren. een zonnebloem, die wij, klaas en ik in Italië, waar Luca is verwekt overal konden bewonderen en een jasmijn-bloemetje, die natuurlijk voor mij staat. Ik als moeder, die mij 16 maanden lang door de borstvoeding periode heb gevochten. Ik wilde dat het bandje van de ring small is, maar verder mocht ze zelf haar eigen creativiteit in loslaten.
Ik stuurde mijn dierbare melk op met daarbij een gouden armbandje (die ik van mijn oma heb gekregen) waarvan ze de ring zou maken. Het stukje van mij en Luca werd nu naar iemand anders gestuurd. Het voelde gek, maar ook heel fijn dat dit nu voor altijd vast gelegd zou worden. Met de track and trace code volgde ik het pakketje elke dag. Ik schrok dan ook wanneer ik de eerst volgende dag op de app keek. Mijn pakketje was kwijt omdat België in een lockdown was gegaan en de pakketjes dus ook niet meer geleverd konden worden.
Mijn hart ontplofte van woede en verdriet. Want hoe kon dit mij nou overkomen? Waar was mijn melk en wanneer zou het op de juiste plek aankomen. Verschillende keren heb ik met de post gebeld, die konden meer inzien dan ik. Zo zagen ze in welk centrum mijn pakketje lag en wanneer ze weer een poging gingen doen om het verder te krijgen dan het busje van deze bezorger. Elke keer werd mij beloofd dat het de volgende dag bezorgd zou worden bij de goudsmid. Zij zat dan tot 's avonds laat heel lief te wachten.
Na enkele dagen wachten, kreeg ik uiteindelijk een berichtje van haar dat ze melk had ontvangen. En nog bijzonderder: De melk was na al die dagen helemaal niet zuur. Wat is het toch een magisch middel, die moedermelk. Mijn dag kon niet meer stuk. Ik kon niet wachten om het melk-sieraad te ontvangen en te dragen. Al die herinneringen, mooi en zwaar, elke dag om mijn vinger. Wanneer ik het perfecte ingepakte pakketje in mijn handen had, werd ik emotioneel. Het was perfect. meer dan perfect. Katrien Cambré, is een talentvolle goudsmid, die mijn sieraad hoogwaardig heeft gemaakt. Zonder dat ze mij echt kende, wist ze precies wat ik wilde.
Uiteindelijk was dit avontuur afgesloten met een sprookjeseinde.