Een postnatale depressie

Een postpartum of wel een postnatale depressie, iets waar je als zwangere of pas geworden mama natuurlijk niet over nadenkt. Want dat is iets wat jou niet overkomt, zelf heb ik ook altijd gezegd: dit overkomt mij niet. Toch kan het natuurlijk iedere vrouw overkomen.

Bijna alle kersverse mama's hebben last van kraamtranen en een neerslachtig gevoel. In princiepe zijn deze klachten na twee weken over, wanneer deze klachten aan blijven houden of erger worden kan het zijn dat je een postpartum depressie hebt. In een blauwe wolk kon je mijn persoonlijke verhaal al lezen, hoe mijn gevoelens en emoties waren.

De zwangerschap en bevalling zijn natuurlijk enorme prestaties die enorme gevolgen hebben voor je lichaam en je geest. De snelle verandering in de hormoonhuishouding heeft op de ene vrouw meer gevolgen dan op de ander. De voornaamste oorzaken van deze depressie kunnen onder andere zijn: Lichamelijke factoren: hormonen, schildklierproblemen, tekort aan vitaminen. Psychische factoren: je karakter, psychische effecten van de zwangerschap, te hoge verwachtingen van het moederschap, tegenvallende of moeilijke zwangerschap. Sociale factoren: de ideale vrouw zijn, stress, ingrijpende gebeurtenissen.

Maar wat zijn nou eigenlijk de symptomen hiervan? Het is een hele rij, overigens hoef je natuurlijk niet van alle klachten last te hebben.

• Angst die je niet kunt verklaren
• Angst jezelf en je kind iets aan te doen
• Angst om gek te worden
• Angst dat het nooit meer over gaat
• Angst om televisie te kijken (nare beelden op jezelf betrekken)
• Angst voor scherpe voorwerpen
• Depressie
• Somberheid
• Prikkelbaarheid
• Snel geïrriteerd zijn
• Grote onzekerheid
• Rusteloosheid/opgejaagd gevoel
• Gedachten aan zelfdoding (suïcidale gedachten)
• Hyperventilatie
• Concentratieverlies
• Agressiviteit b.v. tegenover anderen: je man, je buurvrouw, huisdier
• Transpireren (opvliegers) vaak ook in de nacht
• Slapeloosheid of juist heel veel slapen
• Slecht eten of juist veel eten
• Vermoeidheid
• Lusteloosheid, nergens meer toe komen
• Overbezorgdheid met name gericht op de baby
• Onscherp zien
• Concentratieverlies (vergeetachtigheid)
• Sociale contacten mijden
• Dérealisatie (je onwerkelijk voelen)
• Dépersonalisatie (je kijkt in de spiegel en je vraagt je af: ben ik dat wel?)
• Melkafscheiding uit de borsten buiten de borstvoedingsperiode
• Overal pijn hebben
• Duizeligheid
• Labiliteit (snel huilen)
• Meer dan normaal hoofdpijn
• De neiging om jezelf de schuld te geven van je PND
• Paniekaanvallen
• Het gevoel dingen niet meer in de hand te hebben
• Het gevoel dat alles je ontglipt
• Je diep ongelukkig voelen
• Je nergens meer op kunnen verheugen
• Geen toekomst meer zien, angst om te falen als vrouw en moeder
• Verlies van alle gevoel, ook seksueel (libidoverlies)
• Enorm schuldgevoel naar partner en kind.
• Pijnlijke gewrichten en spieren
• Te laag bloedsuiker (Hypoglycemie)

Zelf had ik last van een groot gedeelte van deze symptomen. Alleen wilde ik het niet inzien, hoewel nog steeds niet alle symptomen verdwenen zijn gaat het al wel iets beter, Ik heb destijds gekozen om hier zelf met Edwin en mijn familie uit te komen. Sinds een paar weken slik ik nu ook homeopathische pillen van A.Vogel tegen stress situaties, ik heb het idee dat dit wel wat helpt. Maar geef ook toe zodra ik een goede dag gehad heb vergeet ik ze ook weer in te nemen en begint het van voor af aan. Voorlopig stel ik nog steeds een doktersconsult uit.