De wereld aan je voeten

Ik bedenk me dat je over een paar maanden 10 wordt. 10, een tiener. 

De wereld zou aan je voeten moeten liggen.

Maar ik bedenk me ook dat je dan al op de helft van je leventje bent. Dat je je mooiste jaren al gehad hebt. Dat je het meeste al geleerd hebt. Dat je alleen maar gaat inleveren, dat je steeds meer hulp nodig gaat hebben. Blijven je vriendjes en vriendinnetjes wel bij je? Dat we je gaan kwijtraken.

Soms is dit hoe ik me voel.

Ik bedenk me dan gelukkig ook de realiteit van nu; de wereld ligt aan je voeten, op jouw eigen manier. Je leeft je leven. En hoe! Je huppelt lachend de dag door, elke dag opnieuw. Je hebt vriendjes en vriendinnetjes voor wie het de normaalste zaak van de wereld is dat je blind bent, en je hun hand en hart geven. Je bent wijs, je bent nieuwsgierig en je gaat graag naar school. Je hebt t liefste zusje van de wereld. Je bent de liefste zus van de wereld. 

Je bent prachtig.

Je wijst ons de weg Pleun, je vertelt ons hoe we dit samen moeten doen.

Samen vechten we voor het wonder dat jij nodig hebt, voor jouw toekomst samen met ons. 🧡