De overgang van 1 naar 2 kindjes: zó gaat dat

Ze zeggen vaak oh een 2de gaat veel makkelijker.
Klopt, je herkent weer dingen en je hebt van die ohja momentjes, dat was bij de 1ste ook of dat deden we zo.

Maar Nena is ons peutertje van 2 jaar die haar plekje zoekt. Dit maakte het voor ons echt pittiger dan verwacht vooral vanaf het moment dat we thuis kwamen met Xenn en gedurende de kraamweek.

Zo'n 3 dagen voor de bevalling veranderde opeens veel aan mij. Kreeg voorweeën die steeds pijnlijker werden. Nena kreeg al snel door dat mama soms wat au had, zo zei ze het, mama au baby buik.
We moesten extra op controle komen in het ziekenhuis omdat ze evt dachten dat de bevalling langzaamaan begonnen was.
Ze werd opgevangen door haar oma ( mijn mama ) iets wat niet vreemd is maar ze wilde niet dat we weg gingen.

Op maandag 27 februari gingen we naar het ziekenhuis voor de geplande inleiding. Het gedag zeggen tegen Nena was ergens wel zwaar. Wat gaat er in haar koppie om en hoe gaat ze straks reageren en wanneer zien we haar überhaupt weer, want niemands weet van te voren hoe lang zo'n inleiding duurt en of het wel lukt.

Dinsdag ochtend ( nog geen dag later ), daar is dan ineens een baby in huis. Een baby waar we haar zo goed mogelijk op hebben voorbereid.

Ze is sinds moment 1 zo gigantisch trots op haar broertje, wilde gelijk hem vast houden, iedereen die hier komt wijste ze wel even de weg naar haar broertje en laat hem vol enthousiasme zien.
Helpt dol graag mee.
Niks liever dan dat want dat maakt ons zo trots, maar daarnaast is ze aan het kijken hoe ver ze kan gaan en wie krijg ik het snelste de kast op. Het doet ons pijn om haar vaak te moeten waarschuwen maar ze heeft het echt nodig zodat ze hier niet de baas word.

Kon je maar tegen der zeggen dat er niks veranderd kwa gevoel ze nog steeds zo gigantisch belangrijk is voor ons.

6 dagen na de geboorte van haar broertje vroeg ze me om nog even in haar bedje te liggen voor het slapen gaan en samen te knuffelen, iets wat ze voorheen niet wilde/nodig had.
Bij haar gaan liggen lukte mijn nog niet maar deed me best, me best voor haar.
Dit doen we nu elke avond als het kan. Samen kletsen, even heerlijk zonder papa en broertje knuffelen, door der haartje heen en laten weten dat ik voor altijd bij haar blijf. 

Leestip: "Waar ik al bang voor was, gebeurde.."