De hobbels van een ‘stief’ ouder

Hoe “kies” je voor een man met kinderen, waarom? Is een vraag die ik vaak heb gehad en nog vaker aan mijzelf heb gesteld… de jongere versie van mij zou nooit hebben geantwoord op de vraag : wat wil jij later worden? - een stiefmoeder. Mijn antwoord was altijd ongetwijfeld Mama, little did i know dat mijn eerste ervaringen als “mama” die van een stief-mama zouden zijn. 

Soms heb ik welleens moeite gehad met mijn keuze want makkelijk is het niet, je springt tussen allerlei vuren door en je bevind je eigenlijk in een grijs gebied… maar laten we voorop stellen dat ik nooit of te nimmer iemands plek inneem of zal, kan of wil vervangen. Hier ben ik dan ook altijd duidelijk en eerlijk in geweest naar mijn stiefkinderen zeker gezien hun andere ouder geen groot deel uitmaakt van hun leven. 

Nog steeds ben ik zoekende en nog steeds voelt het soms als rennen over een mijnenveld zeker gezien R. Fulltime werkt en ik dus in principe de “primaire” verzorger ben, maar dat eigenlijk niet mijn “taak” hoort te zijn. 

Wat is de rol eigenlijk die een stiefouder heeft? Het staat nergens beschreven nergens een gebruiksaanwijzing of een hulplijn. Ik houd van ze tot in het diepte van mijn ziel en ik kan me geen leven zonder hen voorstellen ik hoop idem andersom ook! Ze zullen het vast niet altijd eens zijn met mijn keuzes en ook zullen ze gerust weleens afkeer hebben want geen enkel kind kiest voor “gebroken ouders” en geen enkel kind wenst om een stiefouder… ik doe mijn best om altijd in hun welzijn keuzes te maken ook al hebben ze nooit om mij gevraagd. En ik hoop enkel dat ze over 20 jaar met liefde terug kijken, want dan heb ik mijn “taak” als stiefouder in mijn visie volbracht. 

Leestip: "Nu ik moeder ben voel ik me een beetje verdwaald"