Blind vertrouwen

Gisteren vroeg je me wat voor kleur ogen ik ook alweer had.

Met een stralend gezicht, want het is niet raar om dat te vragen als je het niet ziet.

Je wilde op je oude fietsje, want die is fijner.

Het lukt je niet meer om te fietsen, je ziet het niet meer. Voetjes aan de grond en een beetje rondcrossen maakt je even blij.

Ik kocht nieuwe kleren voor je, ‘welke kleur is dit mama?’

‘Bruine teddystof lief.’ Huppelend loop je naast me van blijdschap.

Ik moest met je zusje naar de oogarts, gewoon, voor controle. Alles is ok.

Ik heb een kutweek.