Angst: worden het wel echt zusjes?

Angst: worden het wel echt zusjes?

Vorig jaar eind december raakte ik weer zwanger. Vaak werd mij de vraag gesteld of ik dit eng vond om het feit dat we al een kindje met ‘beperking’ hebben. Ik zet bewust beperking tussen aanhalingstekens omdat het nog niet zo voelt alsof dit zo is. Het weer zwanger worden was een kort proces en hebben we bewust iets uitgesteld vanwege het bouwen van ons nieuwe huis. Toen het dus direct raak was, was het goed. We hebben geen angst gekend vooraf over de onzekerheid of we opnieuw een kindje met een beperking zouden krijgen. Toen we eenmaal de nipt test hadden gedaan en dit bevestigde hebben wij ook een zorgeloze zwangerschap gehad. Bij Norah hebben we geen nipt test gedaan en werden we dus verrast na de bevalling. Voor, tijdens en na de bevalling van Sarah hebben wij deze angst niet gekend.

Toen ik zwanger was van Sarah had ik wel een andere angst: worden zij, kwa uiterlijk, wel echt zusjes? Mijn man heeft een iets donkere huid, donkere ogen en donker haar. Ik ben (van mijzelf) blond, blauwgrijze ogen en heb een lichte huid. Norah lijkt precies op mij in mijn kindertijd. Ik was dan ook bang dat bij de tweede dochter, Sarah dus, dat zij veel op mijn man zou lijken. Daarnaast heeft Norah natuurlijk typische down syndroom kenmerken zoals haar ogen en vaak met de mond open zitten. Ik was dan ook soms bang dat Sarah een totaal ander meisje zou worden. Maar is uiterlijk nou echt zo belangrijk om te laten blijken aan de buitenwereld dat ze zusjes zijn? Absoluut niet. Op dit moment lijken ze wel erg op elkaar vinden wij maar we gaan het zien of dit zo blijft. We zullen vast veel verschillen gaan ervaren, dingen zullen sneller of juist langzamer gaan in de ontwikkeling en op een gegeven moment kunnen ze ook kwa ontwikkeling wel gelijk gaan lopen. Hoe we dat gaan vinden moeten we maar ontdekken. Voor nu genieten we van twee heerlijke meiden en het feit dat Norah zo gek is met haar zusje.