#124 Het telefoontje dat niemand hoopt te krijgen!

De dag begon al iets anders dan normaal, maar hij verliep heel anders dan ik eigenlijk in gedachten had! Dit had ik nooit kunnen voorspellen

Het is dinsdag en dus breng ik onze oudste naar de peuterspeelzaal. Normaal neem ik onze jongste dan mee, maar mijn man blijft nog even thuis. Hij moet die ochtend naar een klant waar hij niet te vroeg heen kan, dus biedt hij aan even te wachten en bij onze jongste te blijven totdat ik weer terug ben.

Het is heerlijk om even mijn handen vrij te hebben voor de oudste. Alles gaat een stuk sneller! Ik ben dan ook zo weer thuis en mijn man gaat snel na mijn binnenkomst de deur uit.

Inmiddels is het alweer tijd voor de volgende voeding van de jongste. Ik geef hem een schone luier en een flesje. Daarna rommel ik nog wat in het huis.

Ik zit net aan de eettafel met onze nieuwe kalender, wanneer mijn telefoon gaat. Ik word nooit gebeld op dit tijdstip! Wie belt mij zo vroeg?

Op mijn telefoon zie ik de foto van mijn man verschijnen. Ik neem op: 'Hey lief'. Het is heel even stil aan de andere kant van de lijn. Dan hoor ik de stem van mijn man: 'Lief niet schrikken, maar er is iets gebeurd...'

Bij het horen van die woorden schrik ik me rot! Ik sta meteen op en vraag hem wat er is. Ik wist niet dat je hart zo snel naar de grond kon zakken!

Hij heeft een motorongeluk gehad. Dit is in de 5 jaar dat wij samen zijn en hij dagelijks met de motor naar het werk rijdt nog nooit gebeurd! 'Hoe gaat het?' vraag ik voorzichtig, enorm bang voor het antwoord.

'Wel goed..' zegt hij rustig. 'Mijn motor heeft wat schade.' Er schieten meteen allerlei gedachten door mijn hoofd: wat kan mij die motor schelen?! Ik wil je zien! Gaat het echt wel goed? Wat is er precies gebeurd? Maar ik blijf rustig.

Ik vraag hem wat hij nu van plan is. In eerste instantie wil hij doorrijden naar zijn werk. Dat weet ik gelukkig al snel uit zijn hoofd te praten. Zijn motor moet worden nagekeken! Misschien is de schade wel erger dan hij kan zien op het eerste gezicht.

Hij belooft me dat hij niet verder zal rijden. Hij belt zijn werk om hen in te lichten. Zo kunnen zij contact opnemen met de klant naar wie mijn man onderweg is. Daarna belt hij de leasemaatschappij. Zij regelen een bergingsbedrijf om de motor af te voeren.

Na een half uur besluit ik mijn ouders te bellen om hen over de situatie in te lichten. Daarna rijd ik, met onze jongste achterin de auto, naar de afslag waar mijn man op dat moment al 2 uur in de kou staat te wachten. Hij is alleen. De automobilist heeft zijn gegevens uitgewisseld en is daarna doorgereden.

Nu pas krijg ik te horen wat er precies is gebeurd: Mijn man reed dus richting zijn werk. Er stond file, dus hij haalde netjes stapvoets de file in. Één man moest naar het ziekenhuis met zijn vrouw en besloot uit de file vandaan te gaan. Op het moment dat hij (zonder eerst in zijn spiegels te kijken) zijn auto midden op de weg keert, rijdt mijn man hem in zijn flank. Dat had de autobestuurder in eerste instantie niet eens in de gaten, maar toen hij de auto verder probeerde te keren, viel mijn man's motor om & moest hij eraf springen.

Mijn man heeft een flink opgezwollen lip & een pijnlijke schouder van de klap.

Inmiddels is ook mijn vader gearriveerd om te zien hoe het gaat. Hij blijft daar met mijn man wachten op het bergingsbedrijf. Dan heeft mijn man in ieder geval een warme auto om in te kunnen wachten. Ik bel mijn schoonmoeder om haar in te lichten. Het is immers ook haar zoon. Daarna ga ik onze jongste naar mijn moeder brengen.

Al snel volgen mijn vader & man mij naar mijn ouderlijk huis. De motor is opgehaald. We zitten even te praten. Ik sta erop dat mijn man langs de huisarts gaat voor controle. Gelukkig halen mijn ouders onze oudste van de opvang en passen op onze jongste, ik ga met mijn man mee. Bij de huisarts loopt het enorm uit, maar ik ben blij dat we blijven wachten: zijn schouder blijkt gekneusd.

Daarna ga ik met hem zijn vervangend vervoer ophalen en een nieuwe helm & handschoenen kopen. Deze zijn beschadigd door de klap en moeten dus worden vervangen.

Het ongeluk gebeurde om 08.35 uur. Pas om 15.00 uur is alles geregeld en zijn we weer thuis! Mijn man mag de rest van de dag thuis werken en ik houd hem goed in de gaten...

Het had veel erger kunnen aflopen. Ik ben ontzettend dankbaar dat dat niet het geval is. Dat hij er relatief goed vanaf is gekomen! Hij had echt 2 engeltjes op zijn schouders: zijn vader & mijn opa. Dat geloof ik écht!

Maar jeetje, wat schrik je je kapot als je zo'n telefoontje krijgt.