1 jaar geleden
We hebben er zo lang op gewacht…..
Zal dit de laatste ronde zijn....
4 april 2022 onze eerste terugplaatsing in Duitsland, bij de punctie waren er best veel eitjes aangeprikt. Maar er bleef helaas maar één embryo over, maar niet bij de pakkenneer zitten want we hebben er maar eentje nodig. Tijdens de terugplaatsing zij de arts ook meteen, mocht deze niet lukken dan gaan we gewoon een andere samenstelling medicatie doen. Klinkt in jullie oren misschien gek want nu lijkt het net alsof ze deze nu al hadden opgegeven. Maar ergens gaf het mij ook hoop, hoop dat ze hier in ieder geval nog vertrouwen hebben in mijn lichaam wat ze in Nederland niet meer hadden.
Vol hoop en vertrouwen gingen we terug naar huis, nu die slopende wachtweken nog overleven. Ik merkte wel dat ik enorm gespannen was, wat als het niet lukte. Het is ook zo’n enorme reis zo op en neer naar Duitsland, maar ik(we) wilde niet opgeven. Maar helaas 13 april ging ik naar het toilet en had ik een bloeding, hij was wel vaag ik snapte er niks van. Ik appte op dat moment ook met een vriendin, maar die zij dat ik even een test moest halen. Maar helaas negatief, zucht alles weer helemaal opnieuw weer die stomme hormoonspuiten, punctie en wacht weken.
En je zal dit vast lezen en denken waarom gaat deze vrouw dan door, ja misschien dat stukje hoop. 3 mei had ik een telefonisch afspraak met mevrouw Cuypers, we gingen de laatste ronde door bespreken en opnieuw kijken naar een nieuw behandelingsplan.
Het was 19 juli het was weer punctie dag, m´n moeder en haar vriend gingen met mij mee. Ik had in de buurt van m´n moeders huis in een hotel geslapen, dit omdat we al heel vroeg richting Duitsland moesten. Was ik gespannen nee eigenlijk niet, ik voelde me deze keer totaal anders. Ik had ineens een andere mindset, ik dacht ik kan hier toch niks aan doen. Ik bedoel er mee ik kan niet iets doen om te zorgen dat het lukt, nee ik kan alleen vertrouwen op God nog meer vertrouwen op hem dan ik hiervoor deed. Ik ga het volledig loslaten, welke weg het voor ons ook wordt.
De punctie was geweest, ik reed weer mee terug met m´n moeder en haar vriend. Ik was nog wel wat licht in m´n hoofd dus ging even bijkomen in het huis van m´n moeder, na het eten werd ik weer naar het hotel gebracht. Nu afwachten hoe veel embroy´s eruit deze punctie komen, ik had nu een andere dosering medicatie gehad. Ze wilde namelijk nu de focus leggen op minder follikels meer embryo´s. Ja hoor een dag(woensdag) later ging de telefoon, ze vertelde me hoeveel er waren bevrucht er waren er 3 bevrucht. Wow 3 dit hebben we nog nooit gehaald in al die jaren niet… Nu moesten we afwachten hoeveel er mooi door zouden groeien, die zaterdag hadden we de terugplaatsing.
Het was zaterdag , enthousiast stapte ik in de auto nee niet om die rit maar om ons kleine embryotje die we thuis gingen brengen. Toen we daar aan kwam werd ons meteen verteld dat er eentje het die dag niet had gered en er nog 2 over waren. We kregen ook meteen de vraag of we er eentje of 2 wilde terug laten plaatsen, mijn man zei meteen 2. Ik stelde eerst wat vragen wat er zou gebeuren als we kozen voor eentje, ze vertelde dat ze die andere nog zouden laten delen tot maandag en dan invriezen. Maar het nadeel hiervan is dat hij ook stuk kon gaan. Ik ging mee met de keuze van mijn man, vooral omdat hij het met volle overtuiging zei.
Nou ze zaten beide in m´n baarmoeder, nu kon het wachten beginnen. De weken gingen redelijk snel voorbij, ik moet wel eerlijk zijn dat ik enorme strijd heb gehad met negatieve gedachtens. Maar ik heb me toen goed boos gemaakt dat ik die niet wilde hebben ik vroeg God ook om hulp, ik voelde meteen een rust over me heen. Het was vrijdag 29 juli ik kon het toch niet laten om een test te doen, ook al wist ik dat deze negatief kon zijn. Want officieel mochten we pas 2 augustus 2022 testen, test gedaan en hij was natuurlijk wit er was maar 1 streepje. Dus gooide ik hem weg, maar later pakte ik hem er toch nog even bij en ik zag een heeeelll licht streepje. Zou het dan toch, nou afwachten tot dinsdag. Nou het was dinsdagochtend, meestal doe ik zo’n test alleen om vervolgens mijn man te verassen. Maar nu wilde ik het samen met hem doen, maar natuurlijk was ik al heel vroeg wakker en deed alvast urine in een plastic bekertje en nam het alvast met de test mee naar boven. Misschien klinkt het voor jou heel vies dat ik dit even weg zetten op onze kamer, maar ochtend urine is het meest geconcentreerd en goed voor een test. Nou het was 7:42 ook m’n man was wakker geworden, dus ik pakte de test erbij. Natuurlijk namen we het moment op met mijn mob, we gingen nog even bidden en ik deed de test. Man man wat duurde die minuten lang, ik deed mijn ogen maar dicht want m’n hartslag ging alle kanten op. Het piepertje ging af, oh nee dacht ik daar gaan we. Ik draaide de test om en….
JAAAAA ZWANGER er staan 2 streepjes wow en ook hele dikke strepen. De tranen liepen over m’n wangen, het is weer gelukt… Ik heb die dag meteen de kliniek gebeld, we mochten voor onze echo ook naar Duitsland toe maar het mocht ook in Nederland. We kozen voor het 2de ik was klaar met kliniek en ziekenhuizen, dus belde ik ook die middag een verloskundige praktijk. 23 augustus hadden we onze eerste echo, yes. Maar vrijdag 19 augustus had ik ineens een bloeding, maar een hele gekke want dit voelde niet zoals het die andere keren ging. Maar toch belde ik het verloskundige praktijk en ze zij dat het niks kon zijn , maar ik gerust mocht komen om een echo te maken maar dat het ook zo kon zijn doordat het zo pril is we nog niks konden zien. Dus wij naar de praktijk, nou daar gingen we en ja hoor daar was ons wondertje met een mooi kloppend hartje ( 5 ½ week was ik). En zal ik jullie wat vertellen, nu ik dit typ ben ik al met verlof het mannetje is lekker actief yes we krijgen een JONGEN. Nog een paar weekjes en dan mag ik eindelijk ons wondertje in onze armen sluiten, mag ik heb voeden en knuffelen en heel veel liefde geven. Wil je dit verhaal blijven volgen kijk dan eens op mijn insta pagina: huisje_boompje_handicap.
