Proef IUI, of toch niet?

Hoi allemaal,

Ik zal weer een vervolg schrijven na mijn vorige blog. Eerst even hoe het nu gaat met me. Het gaat beter ten opzichte van mijn vorige blog. Ik zit nu zelf te denken wat er is veranderd t.a.v. mijn vorige blog. Ik weet het niet eigenlijk, maar ik voel iets meer rust in mijn lichaam en hoofd. Ik probeer de negatieve gedachtes die ik heb, te accepteren en er even gehoor aangeven voor mezelf, maar er niet in te blijven hangen. Ik probeer ze niet mijn leven te laten beheersen want ik voel me er niet beter door, en word er geen leuker mens van. Het helpt me om rustig te blijven. Wat ook helpt is mijn verhaal / traject te delen met mensen. Ik heb er geen geheim van gemaakt op mijn werk bijvoorbeeld. Ik werk in de zorg, met ongeveer 30 collega's op locatie en de helft weet wel van mijn verhaal. Kijk, op mijn werk ben ik het meeste van de tijd dat ik 'wakker' ben (op weekend na dan). En deze mensen zie ik het meest. Het voelt wel fijn dat anderen het weten want zo hoef ik er niet alleen mee te zitten. Het is niet zo dat ik het er steeds over hoef te hebben. Maar als ik eens wat wil delen, dan kan dat dus gewoon heel makkelijk. De collega's reageren ook heel chill, echt heel fijn. En ik zelf vind het ook fijn als soms even iemand er naar vraagt, dat doen ze dus ook soms uit zichzelf. Dan voel ik me minder alleen en eenzaam. Ik raad het anderen ook aan te doen. Het verlaagd ook je stressniveau en je voelt je gehoord!

Oke nu verder.... mijn vriend had dus geen corona opgelopen. We waren hartstikke blij. Konden eind zonder problemen de proef IUI doen.... dachten we. Tot dat... zijn oma corona kreeg, mijn vriend daar op bezoek was geweest en ja hoor... corona had opgelopen. Ooooooo wat was ik BOOS op alles. Dik in tranen. Rot corona. De vorige keer dat hij corona had, had hij dikke koorts wat ten nadele is van zijn spermakwaliteit. Dus het eerste wat in mij opkwam was dat hij maximaal aan de paracetamol zou gaan, dat is namelijk koortsverlagend. Dus hij nam elke 6 uur 2 paracetamol in. We moesten wat. Hij deed dat. Ondanks dat toch koorts. Dat vond ik moeilijk. Want we mogen maar 1 proef IUI kans. En als die VCM te laag zou zijn, zou het niet worden ingebracht en stopt het hele IUI traject. De kans dat het VCM laag zou zijn, was groot want hij had weer koorts gehad. Dat terwijl we samen een plan hadden bedacht om het VCM hoger te krijgen door z'n levensstijl iets aan te passen en supplementen te gaan slikken. Dus... wat... nu??

Uiteindelijk heb ik de fertiliteitsverpleegkundige gebeld en met wat tranen uitgelegd wat de situatie was en verteld dat ik zo bang was, dat we dus nu een lage VCM zouden hebben en dat het daardoor allemaal zou stoppen. Ze zei, nee natuurlijk niet. We maken er gewoon 2x van. Deze maand kom je gewoon, en gaan we voor de 1e proef IUI en daarna komt er nog een kans als er geen koorts in het spel is geweest. O, wat was ik blij en opgelucht!!!!!! Het ging door deze maand. Dan wel met een andere verwachting. Maar dat geeft niet!!!! Over een paar dagen beginnen met ovulatietesten waarna we een IUI afspraak gaan inplannen....

Lees ook: De tegenslag...