Een moeilijke periode

Na de operatie mocht ik gelukkig snel naar huis. De eerste dag heb ik veel geslapen en had ik veel last van spierpijn. Dit zou in de aankomende dagen nog erger kunnen worden. 

De eerste nacht heb ik redelijk geslapen. Ik ben een buikslaper, maar door het gas wat nog in mijn buik zat van de operatie en de wondjes ging dit niet. 

De dag na de operatie was een groot gedeelte van de spierpijn gelukkig al over. Wel had ik nog veel last van het gas dat in mijn buik zat. Ik moest mijn buik vasthouden met lopen en kon nog niet echt rechtop staan. 

Elke dag ging het wel een beetje beter, en na een week was het gas uit mijn buik, de wondjes herstelde goed en zagen er goed uit. Ook mijn pijnklachten werden steeds minder. Alleen mijn energie was helemaal weg. Zo was douchen al erg intensief. 

Het herstel zou ongeveer 2 weken duren, maar na 2 weken was ik nog zo moe. Na een tripje supermarkt van 10 minuten was ik dood op en sliep ik daarna de hele middag. Ik sliep nog veel overdag en kon weinig prikkels aan. Gezien mijn werk in de kinderopvang, wat lichamelijk erg intensief kan zijn, heb ik me dus nog een week ziekgemeld. Ik wilde mijn lichaam de kans geven om goed te herstellen, ook omdat ik nog geen idee heb wat mij de aankomende maanden nog te wachten staat. 

Het is nu bijna 3 weken geleden. Aankomende week moet ik naar de bedrijfsarts. Ook ga ik weer aan het werk, al start ik met 1 ochtend en kijk vanuit hier verder hoe het gaat. 

Ik merk aan mezelf dat de vermoeidheid voor een groot gedeelte komt door mijn mentale gesteldheid. Fysiek kan ik weer redelijk normaal functioneren maar mentaal heb ik het zwaar. Steeds meer mensen om me heen raken zwanger, en ik merk dat ik hier steeds meer moeite mee krijg. Maandag moet ik weer naar de fertiliteitsarts, dan gaan we bespreken hoe het weer verder gaat. Ook ga ik dan vragen om hulp. Zodat ik alles in mijn hoofd weer een beetje op orde krijg. 

Leestip: 5x kindvriendelijke recepten voor het kerstdiner