1 jaar geleden
Observatie in Hoorn en naar huis!
Deel 3: Owen en koortstuipen
De rit naar Hoorn was erg relaxed. Owen lag nog steeds te slapen en ik zat lekker te kletsen met de dame van de ambulance over koetjes en kalfjes, maar ook van wat er gebeurd was. Toen kwam op een gegeven moment aan het bod dat Owen ook corona had. Dit hadden ze in Hoorn getest en kregen we de uitslag van in het AMC. Hier hebben ze verder niks mee gedaan, omdat z’n waardes erg laag waren en omdat corona nu het zelfde wordt gezien als influenza. Wanneer we in Hoorn aan komen hebben we denk ik een minuut of 5 voor de deur gestaan bij de SEH. Uiteindelijk naar binnen en wanneer we door de gang lopen naar de centrale hal wordt Owen wakker en komt omhoog. Je ziet dat hij gedesoriënteerd is en begin een beetje de piepen. Ik stel hem gerust dat hij zo eruit mag en dat hij nog even moet blijf liggen en geef hem een kus op z’n voorhoofd. Voor de kinderafdeling in Hoorn moesten we naar 2 hoog. Ze wisselde nog even het bed om voor een spijlenbed en ik til Owen van de brancard af. In z’n bedje wil hij niet liggen dus ik ga lekker met hem op de stoel zitten. Rob was ondertussen ook naar Hoorn en ging nog even wat lekkere dingetjes voor ons halen plus lunch. Niet wetende dat we dat beide in Hoorn zouden krijgen. Ik vond het al beetje gek dat ze afstand hielden. Maar het ze begonnen ineens heel panisch te doen over de corona en moesten eigenlijk in quarantaine. Wij vonden dit best gek omdat ze in Amsterdam daar totaal niks mee hadden gedaan.
Toen Rob er was en wij wat gingen eten kreeg Owen ook weer eten en had hij een beetje trek. Gelijk gingen er 2 appelmoesjes in en een danoontje. Verder was de middag erg rustig. Owen lag bij mij te slapen en zo kwamen we een beetje de middag door. Soms kwam er even iemand binnen om te polsen en meten hoe het met Owen ging. Hij had namelijk nog wel steeds koorts dus kreeg hij hier nog paracetamol voor. Owen begon wel meer tegen te stribbelen, elke keer maar iemand die kwam en aan hem zat. Gelukkig werd er voor hem al wel een infuus verwijderd zodat hij daar ook weer wat meer vrijheid in had. Eind van de middag kwamen mijn moeder en schoonmoeder nog langs. M’n moeder had een trekker ballon en van mijn schoonmoeder kreeg hij een olifantenknuffel. Die knuffel is echt zijn alles en gaat vanaf dat moment overal mee naar toe. Nadat zij weg waren kwamen mijn vader en zijn vriendin nog. Ook zij hadden een ballon maar dan van Mickey Mouse. Owen was super vrolijk en lekker aan het spelen. Rob en ik kregen ondertussen nog avondeten en Owen nam een paar hapjes.
Tegen 18.30 uur was Owen er klaar mee en stuurde opa en oma weg. Slapen wilde hij toch nog niet, daarom zijn we nog even op de gang gaan spelen. Na een halfuurtje nam hij nog wat speelgoed mee naar de kamer en ging ik nog even snel douche voor het slapen. Rob zou eerst blijven totdat Owen sliep, maar Owen werd onrustig en was even veel aan het huilen. 20.00 uur ben ik in bed gaan liggen en Rob ging wachten op de gang. Toen ik merkte dat hij zich overgaf aan zijn vermoeidheid appte ik Rob dat hij ging slapen en ging hij ook naar huis. Ik ging gelijk mee slapen want ik wist niet wat de nacht ging brengen en was ook wel echt kapot van de nacht ervoor.
De nacht ging verder goed. Om 22.30 en om 04.00 uur kwam de verpleging nog voor een schone luier en nieuwe paracetamol. Verder waren alle toeters en bellen er af, alleen zijn zuurstof hielden ze nog bij. Dat vond ik zelf ook een fijne gedachte dat hij nog wel even in de gaten werd gehouden. Om 05.00 uur werd ik wakker en lag toen een beetje op m’n telefoon appjes te beantwoorden en proberen alles wat er gebeurde op papier te zetten. 07.00 uur werd Owen wakker en die riep eigenlijk meteen om papa. Rob was 15 minuten later ook in het ziekenhuis. We moesten nog even wachten op ons ontbijt, die kwam om 09.00 uur, zolang kon Owen het niet volhouden. Die had dus nog de croissantjes van Rob en mij gevonden in de tas, daar zat hij dus lekker van te smikkelen. We moesten wachten op de kinderarts voor het ontslag, maar wisten niet hoe laat zij zou komen. Om te tijd te doden hebben we lekker gespeeld op de gang.
Uiteindelijk hoefde we niet lang te wachten was de kinderarts daar. We hadden het nog even de stuipen en de noodmedicatie die we thuis krijgen. Vanuit het AMC hadden we diazepam gehad, alleen is dit een zetpil vorm. De kinderarts vond dat niet heel handig dus hebben wij ook nog een neusspray midozolam gekregen. Super fijn dat er zo nog wordt meegedacht. Tuurlijk hopen we dat we het helemaal niet meer nodig hebben, maar het is fijn dat we iets achter de hand hebben. Ook krijgt Owen nog een EEG en een vervolg afspraak bij de neuroloog, om te kijken of er afwijkingen zijn en hoe groot de kans is dat hij het nogmaals zal krijgen.
Om 10.00 uur mochten we lekker naar huis. Alle spullen gepakt en hup de auto in. We waren nog niet op de snelweg en Owen was al in slaapgevallen. Bij thuiskomst had mijn moeder het hele huis versierd met Welkom thuis Owen en hingen er slingers en ballonnen. De tranen liepen hier weer even over mijn wangen. Alles even neerzetten en Owen hadden we nog in bed gelegd want die sliep nog vanuit de auto. Ik ging even lekker douche en ook nog even liggen. Na een uurtje werd Owen wakker, ook even een lekkere douche en wat eten. Die middag werd hij verwend met een paar ballonen via de post en kaartjes.
Het was fijn om weer lekker thuis te zijn na een rollercoaster van nog geen 48 uur. Het voelde namelijk echt alsof het een week was. Nu was het tijd om bij te komen en alles een plekje proberen te geven.
We zijn nu ongeveer 1,5 maand verder en we kunnen zeggen dat het goed gaat. Een week naar de stuipen kwamen de ambulancebroerders nog langs voor een nazorg gesprek wat we zelf hebben aangevraagd. Zo konden we nog wat antwoord krijgen op de vragen die wij nog hadden, wat toen tijdens langs ons heen is gegaan. Owen is wel al twee keer ziek geweest. Een buikgriep, maar ook 2 weken laten weer koorts. Dit was tijdens het Paasweekend en wel even spannend. Gelukkig geen stuipen en gewoon een goede verkoudheid. Je bent nu gewoon zo op je hoede en de komende 10x zal het zeker nog spannend zijn als hij koorts krijgt. We hopen dat die gaat slijten en dat het stukje onbezorgdheid weer teug komt.
7 april voordat we ons weekje weg gingen heeft Owen zijn EEG gehad. Dit had hij super gedaan door 20 minuten naar de Teletubbies te kijken. 9 mei hebben we de afspraak bij de kinderneuroloog, nog even spannend wat de uitslag is, maar we hebben er een goed gevoel bij.
Owen is momenteel echt weer de oude en nog altijd het vrolijke en lieve jongetje wat het was. Hij ontwikkeld goed en genieten erg van hem.