1 jaar geleden
Wanneer je het allemaal niet meer weet.
en toch stug door blijft gaan.
We hebben allemaal van die momenten dat je overloopt. Dat het even niet lekker gaat, maar je toch het gevoel hebt dat je vooral niet kan stoppen. Je hebt zoveel te regelen en zoveel te doen, als je nét nog heel even doorzet ben je ervan af en kan je daarna rust nemen. Maar op het moment dat je dat laatste dingetje wil doen gaat alles fout. Je laat alles vallen, je vergeet de meest simpele dingen en je weet eigenlijk wel dat alles wat je nu gaat oppakken, niet de kwaliteit heeft die het zou moeten hebben.
Maar stoppen is geen optie, je ‘moet’ namelijk nog zo veel! Dus dan maar tanden op elkaar en juist pushen tot het dan eindelijk een soort van lukt zodat je het kan afvinken.
Vaak is de reden dat we dan toch doorgaan een soort prestatiedrang. Soms voor je baas, soms voor je partner, maar vaak ook naar jezelf. Want als het je niet lukt om alles wat jij bedacht had ook echt te doen, heb je gefaald en voel je je slecht.
Herken je jezelf in deze situatie? Doe dan juist even niks, vaak maakt het voor niemand uit of je je taken nou vandaag of morgen uitvoert, zolang je het maar duidelijk communiceert.
Vraag je op zulke momenten af, welk advies zou ik mijn kinderen geven? Als je ziet dat het teveel is, als je ziet dat ze over hun grenzen gaan en dat ze er zelf aan onder doorgaan. En waarvoor? Om zichzelf te bewijzen dat ze goed genoeg zijn?
Prestatiedrang is niet iets wat je wilt voeden, leer jezelf om alles te bekijken vanuit een ander perspectief. Het perspectief dat je laat zien wat écht belangrijk is in jouw leven. Leer jezelf dit aan, zodat jij dit ook aan je kinderen kan leren. Realiseer je dat vrijwel alle vormen van stress, frustratie en deadlines door jezelf worden opgelegd. Niet door je omgeving, maar door jezelf. Je hebt jezelf aangeleerd dat jij alleen goed genoeg bent als je een bepaalde hoeveelheid dingen hebt gedaan of aan bepaalde eisen voldoet.
Wat nou als je jezelf goed genoeg vond aan de hand van hoe jij als persoon bent? Hoeveel je denkt aan een ander? Hoeveel liefde je geeft aan je kinderen, hoe jij ze kan leren om wél te zorgen voor hun mentale gezondheid en dat eigenwaarde niet afhangt van de mensen om je heen, maar afhangt of jij jezelf wel kan aankijken in de spiegel.
Laat 2023 een jaar zijn waarin je de eerste stap neemt om stress en frustratie te vervangen door liefde en (mentale) gezondheid. Kijk niet naar een ander, verwacht niks van een ander, maar focus op wat jij kan en waar jij invloed op hebt.
Jij kan dit!
Veel liefs! Carlijn
www.carlijnevers.nl