Twee kinderen, in verwachting én een affaire

‘Ik ben verliefd’. Tessa valt met de deur in huis en vervolgt dan met: ‘En niet op mijn partner’. Ze zit bij mij op de bank in de spreekkamer. Haar tas ligt achteloos naast haar en er steekt een agenda uit. Het gewriemel aan het touwtje van haar agenda, verraadt haar ongemak. 

‘Verliefd’, herhaal ik. Nu knikt ze enkel. ‘Ik snap er niets van’, zegt Tessa. Als ik ‘s avonds in bed lig en naar mijn leven kijk, dan kan ik alleen maar zien dat ik er een ongelooflijke puinhoop van heb gemaakt. Ik zie mezelf liggen met mijn dikke buik. Wat een idiotie om dan verliefd te worden. Terwijl ze praat maakt ze een nieuwe staart in haar haren. ‘Ik maak alles kapot’.

Tessa is 25 weken zwanger en heeft een affaire. Haar relatie met haar man beschrijft ze als goed. ‘We hebben het fijn samen: twee lieve kinderen en een derde op komst. Ik ben best tevreden, dacht ik. Totdat ik verliefd werd. Nu twijfel ik aan alles’. Ze blijft lang stil en kijkt weg in de verte. Ik bewaak de stilte en zeg ook niets. Het ongemak is voelbaar in de kamer. Dan vervolgt ze: ‘Ik moet verantwoordelijkheid nemen voor mijn kindje, maar ik weet niet hoe. Ik ben zo bang dat ik alles stuk maak. Eerlijk vertellen, of de affaire stoppen en verzwijgen?’ Een duivels dilemma. En hoe zeer ze dit ook hoopt, ik kan haar geen antwoorden geven.

Ooit woonde ik een workshop van Esther Perel bij en dit maakte diepe indruk. Esther is psycholoog en relatietherapeut. Ze heeft een boek geschreven over affaires: De states of affaires en in het Nederlands Liefde in verhouding. Zij ziet ontrouw niet als verraad, maar als brandstof voor een nieuw begin. Dit lijkt een beetje een tegeltjeswijsheid, maar er zit een gedachte achter. Verliefd worden op een ander gaat maar voor een klein deel over die ander. Het gaat vooral over degene die verliefd wordt. Over Tessa in dit geval. Zij ziet in het contact met deze man andere kanten van zichzelf tevoorschijn komen. Ineens is ze weer die avontuurlijke, energieke vrouw. Komen er kanten van haar tot uiting die in de relatie onderbelicht blijven. En dát is de aantrekkingskracht van de affaire. Dus heel vaak ligt de verklaring niet in een slechte relatie, maar veel meer in je eigen binnenwereld. 

Dit deel ik met Tessa. Ze knikt verwoed. Ze lijkt elk woord in zich op te nemen. ‘Is het dan een vlucht? Vlucht ik weg van een deel van mezelf?’, vraagt ze me. ‘Het is een zoektocht’, antwoord ik enigszins cryptisch. 

Tessa zucht en gaat verder. Ik verveel me kapot.. Gek hè, het is echt wel hard werken met twee kinderen, maar ik mis het zo om met mijn hoofd bezig te zijn. Ik ben soms gewoon jaloers op mijn man als hij een vergadering heeft. Ik zit steeds met een huis vol Duplo en een ontploft aanrecht. Er is niets meer over van de avontuurlijke en ondernemende Tessa. Na een slokje water vervolgt ze: ‘En het klopt als ik bij hem ben, dan gaat er een ander luikje open’.

Samen onderzoeken we de verschillende rollen die ze heeft. Hoe kan ze binnen haar eigen relatie zorgen dat deze kanten meer ruimte krijgen? Het helpt om hier samen naar te kijken. Het ontschuldigt ook: haar relatie is niet slecht. Ze mist een deel van zichzelf.

Disclaimer: alle verhalen zijn samengesteld uit onze ervaringen en betreffen geen specifieke client.

Leestip van Dagboek van de Psycholoog: Éindelijk zwanger, maar wel zonder blijdschap