10 uur geleden
Tandenfee deel 2
de 'omkoop'pogingen
In een eerdere blog heb ik al eens geschreven over het 'drama' bij ons thuis wat betreft het wisselen van tanden. We hebben inmiddels al het een en ander meegemaakt met die losse tanden en het lijkt hier ook echt niet ‘normaal’ te kunnen gaan. Het is soms echt hilarisch.
Even een korte samenvatting voor als je het eerdere verhaal niet gelezen hebt: onze zoon (7) is een enorme bange poeperd als het over losse tanden gaat. Dat heeft hij overigens niet van een vreemde: ik krijg zelf echt kippenvel bij het zien van die wiebelende tanden. Als leerkracht heb ik er de afgelopen 15 jaar (meer dan) genoeg voorbij zien komen. Vraag me niet waarom, maar ik krijg er de kriebels van. ‘Hij valt er vanzelf wel uit’ is zijn motto en niemand mag ook maar in de buurt komen van zijn losse tand(en) en is elke losse tand een waar avontuur:
- Zo heeft hij er op vakantie al een doorgeslikt (denken we, want die tand was ineens weg).
- Er is er al een uitgevallen tijdens zwemles (de zwemjuf heeft hem opgedoken van de bodem).
- De buurtand van de zwembadtand is door een botsing met onze hardhouten vloer weer dieper zijn tandvlees in gedrukt (niks ernstigs, hij kwam er vanzelf uit en er was niks beschadigd).
- Een tand vond een botsing met een knie (mijn zoon zijn eigen knie, om precies te zijn) niet zo fijn en knalde eruit.
- Mijn man heeft er een uit mogen halen, maar het leek net of hij geslacht werd (jeetje, wat maakte hij er een drama van).
En nu is het weer zo ver…er zit er weer een los…en hoe! Hij kan hem met zijn tong helemaal plat naar achteren leggen. Wat hij dan wel weer graag doet om mij de kriebels te bezorgen. Zijn nieuwe tand zit er al voor. Daar kwamen we achter toen mijn man zei dat het leek alsof er een vliesje of viezigheid onder de losse tand zat. Maar niks viezigheid, het was de nieuwe tand al. De ondertand ernaast is al gewisseld en aan de andere kant zit de boel nog muurvast. De losse tand kan dus alleen nog maar naar achteren. Hij zit echt nog maar aan 1 draadje vast, een keer duwen en hij is los. Maar we mogen hem er echt niet uit halen.
Mijn moeder wilde hem 5 euro voor zijn tand geven als die er diezelfde dag uit ging (de manier waarop of door wie heeft ze niet gezegd, dat mocht hij zelf bedenken). Maar nee, dat werkte niet. Ik heb hem zelf 10 euro, een ijsje en extra lang op zijn rug kriebelen ‘geboden’ om die tand eruit te mogen halen. (Dit was na een stevige onderhandeling, want voor alleen 10 euro deed hij het sowieso niet.) Ook dit werkte niet, voor dit ‘bod’ mocht ik naar zijn losse tand kijken, met mijn handen op mijn rug. Ja, onderhandelen kan hij wel, hihi. Mijn moeder heeft een gevuld koekblik van Feyenoord gekocht om hem over te halen. Maar ook deze poging bleek tevergeefs. Natuurlijk is het heel fijn dat hij zo standvastig is en zich niet om laat kopen, maar jeetje. Wat een drama elke keer, GTST is er niks bij. Soms zegt hij dat we het mogen proberen, maar dan trekt hij zijn onderlip helemaal over zijn tanden waardoor we er alsnog niet bij kunnen.
Nu kun je je natuurlijk afvragen waarom we ‘tegen zijn wil in’ toch die tanden er steeds uit willen hebben. Dat is heel simpel, tussen en onder die losse tanden kunnen vuil en etensresten zich makkelijk ophopen. Zeker ook omdat meneer om die losse tanden heen gaat poetsen en de truc met zijn onderlip ook uithaalt als we na willen poetsen. Om die reden willen we de losse tanden er eigenlijk zo snel mogelijk uit hebben, als dat makkelijk gaat uiteraard. We willen gewoon niet dat er van alles gaat zitten broeien en dat de nieuwe tanden zo een valse start krijgen.
Maar met nog een aantal tanden en kiezen (oh jee) te gaan, vrees ik dat de tandensoap nog wel een aantal seizoenen gaat krijgen. Als jullie nog goede tips hebben hoe we om kunnen gaan met dit wisseldrama hoor ik het graag! Voor laten we het inderdaad maar even zo en houden we goed in de gaten of er geen viezigheid onder het tandje gaat zitten. (En stiekem lachen we er natuurlijk ook gewoon om, want dat wisselen levert toch weer bijzondere situaties op).
