Strik jij zijn veters nog?!
Over hechting en zelfstandigheid
We stonden op het punt om weg te gaan van een bezoek. We kletsten nog wat en zonder na te denken strikte ik ondertussen zijn veters. Toen kwam de vraag: “Strik jij zijn veters nog?!” Door de verbazing in haar stem realiseerde ik me dat het inderdaad wel gek is. Hij is al tien jaar. En toch doe ik het nog steeds. Niet altijd maar wel vaak. Net als de rits van zijn jas dichtdoen of hem op schoot nemen.
Ik las onlangs dat je als pleegouder het beste kunt blijven helpen tot kinderen (met hechtingsproblemen of een traumatisch verleden) bijna schreeuwen om het zelf te mogen doen. En daar ben ik het helemaal mee eens. Ook al realiseer ik me dat het heel anders opgevat kan worden. Namelijk dat je een kind klein zou houden, geen verantwoordelijkheid wil laten dragen, niet gewoon zelfstandig wil laten worden.
Maar als je heel veel hebt meegemaakt als kind, dan is het een natuurlijke neiging om juist op super jonge leeftijd al zelfstandig te worden. Het komt echt voor dat kinderen van twee jaar weten hoe ze de luier van hun jongere broertje of zusje moeten verschonen. Kleuters die hun (pleeg)ouders wegduwen als ze gevallen zijn en pijn hebben.
Kinderen die in een hoekje gaan zitten als ze moeten huilen.
Jonge kinderen die al willen leren koken voor als ze later groot zijn. Of zeggen dat ze wel alleen thuis kunnen blijven, zonder dat ze in de gaten hebben hoe spannend ze dat zullen vinden. Ze hebben grote stappen overgeslagen waar ze nog lang niet aan toe waren.
Het lijkt gezond gedrag, maar het komt vaak voort uit overleven. De ander wegduwen om niet afhankelijk te hoeven zijn. Want als je je hecht aan iemand, kan die ander jou ook in de steek laten. De jongen van wie ik de veters nog mag strikken, heeft zo veel meegemaakt, dat het helend voor hem is om op veel vlakken verzorgd te worden. Hij kan allang veters strikken overigens. In de jaren dat ik pleegouder ben heb ik gezien dat kinderen juist groeien als ze ook klein mogen zijn. Dat ze vanzelf een stap verder zetten als ze ook kwetsbaar en afhankelijk mogen zijn.
Je leest meer verhalen van ons op Instagram
LEES OOK: Wij steken iedere dag een extra kaarsje aan
Anoniem
Mooi juist dat je dit nog doet!