Snap
  • moederschap
  • emigreren
  • Woneninhetbuitenland

Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is

It takes a village to raise a child

Toen ik terug blikte op 2022 voelde ik vooral teleurstelling. En dat gevoel mocht er zijn, maar ik realiseerde daarna dat ik mezelf, mijn gezin, mijn familie, maar ook mijn klanten en volgers tekort deed met deze terugblik.

Want de terugblik ging vooral over de doelen die ik voor mijn bedrijf niet had bereikt en alle hobbels die op mijn ondernemerspad kwamen. Maar er was afgelopen jaar zoveel meer!

Nieuwe volgers, mooie online en offline gesprekken, vrouwen die zich veel beter voelen na het volgen van mijn programma en nieuwe contacten met andere moeders en ondernemers wat zoveel herkenning en erkenning geeft. Maar ook nieuwe opleidingen, waarin ik weer zoveel mooie kennis opdoe, wat ik graag met je deel. Nieuwe lessen die ik leerde over mezelf en over wat ik nodig heb.

En dan nog mijn "village" ❤️

Het gezegde is "you need a village to raise a child". Afgelopen jaar voelde ik pas echt hoe fijn mijn village was in Zeeland.

Met een man, familie, vrienden en een gastouder in de buurt, waardoor ik als moeder met veel rust, zorg en liefde kon herstellen van een tweede zwangerschap en keizersnede en weer kon gaan werken. Met heel veel back-up in de vorm van oppas als we weer dingen moesten regelen voor de verhuizing. Met hulp bij grote en kleine dingen en een luisterend oor als ik mijn ei even kwijt moest.

Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is. En ja, die village mis ik hier in USA enorm 💔 Vooral toen de jongens veel ziek waren en ik de eerste maanden geen oppas had, voelde ik me vaak eenzaam. Stap voor stap creëer ik hier een kleine nieuwe village voor mezelf en leer ik opnieuw dat ik het niet alleen hoef te doen. En mijn village in Nederland bewaar ik in mijn hart en hoop ik over een paar jaar weer in terug te keren.

Lees ook: 2022 voelde niet echt als MIJN jaar