Snap
  • downsyndroom
  • theluckyfew
  • downsyndrome
  • trisomie21
  • Downsyndromeawarenessmonth
  • In de schijnwerpers

Ik ben er klaar mee, even stoom afblazen.

Ze is niet 'onze dochter met Downsyndroom', ze is onze dochter. Punt. Uit.

Ik ben er klaar mee. 

Ik ben er klaar mee dat anderen me zeggen dat onze toekomst met Jaya-Rose ‘zwaarder’ zal worden.

Hoe weet je dat nou? Heb je een glazen bol waar je de toekomst in kunt zien?

“Nee, maar … je hebt toch een kind met extra zorgen”

Is dat zo? Kun je voor mij bepalen of ik extra zorgen ervaar? Jij weet toch ook niet wat de toekomst zal brengen voor jou en je kind? 

Ik ben er klaar mee dat anderen mensen het met ons te doen hebben. 

Tuurlijk was het schrikken, maar je hoeft voor ons niet in te vullen hoe wij het ervaren.

“Je zult je vast … voelen”, “Wat is dit een heftige periode voor jullie”.

Nogmaals, het was schrikken. But I’m oké. Thank you.

Ik ben er klaar mee dat mensen zeggen “ik heb zoveel respect voor jullie”.

Hoezo voelt het zo beladen wanneer dit gezegd wordt? Ik heb respect voor elke ouder.

“Ja, maar jullie pakken het zo goed op?”

Ja, maar ... Wat moeten we dan? Ze is niet onze dochter met Downsyndroom. Ze is onze dochter. Punt. Uit.

Ik ben er klaar mee dat anderen me zeggen dat ons kind langer ‘kind’ zal zijn.

Hoezo ‘langer kind’?  Er zit ook nog steeds een kind in jou, je innerlijk kind.

“Ja, maar normaal gesproken als je kind volwassen is dan gaat hij of zij het huis uit en zijn of haar eigen leven leiden … bij een kind met DS blijf je altijd zorgen voor”.

Als je kind volwassen is dan stop jij niet met een ouder zijn, toch? Ook jij zal blijven zorgen voor :). En trouwens, al heb ik “meer zorgen” voor mijn kind. Ze is mijn kind, ik doe het met ALLE liefde. 

Ik ben er klaar mee dat mensen JR ontmoeten of foto’s zien en zoeken naar DS kenmerken.

“Op deze foto zie je het wel” of “Ik zie het niet aan haar”

Waarom zoek je naar dingen? Waarom zie je niet gewoon mijn kind zoals ze is? Ik zoek toch ook niet naar dingen bij jouw kind?

“O op deze foto lijkt ze minder … te zijn” 

Ik ben er klaar mee dat andere mensen voor ons invullen dat wij het zwaarder zullen hebben dan een andere nieuwe ouder. 

Ik ben er klaar mee dat mensen zeggen “Jullie zullen het maar zwaar hebben”.

Ik ben er klaar mee.

Ineens voelde ik een switch in mezelf. Ineens werd ik me bewust dat dat gekke knagende gevoel van binnen dat ik al weken ervaar, niet MIJN gevoel was. Dit zijn allemaal angsten die geprojecteerd worden.

Ja, we weten niet wat de toekomst zal brengen.

Ja, als ik er bij stilsta kan ik dit rete spannend vinden.

Maar jij weet toch ook niet hoe jouw kind (zonder syndroom) zich zal ontwikkelen?

Jij weet toch ook niet hoe de gezondheid van je kind in de toekomst zal zijn?

Leef jij nu elke dag in angst? Ik hoop het niet.

En ja, misschien is ons pad met JR “anders” als je het vergelijkt met grotendeels van de kinderen. Misschien zullen er spannende tijden komen. Maar elk kind heeft een ander pad, er zullen altijd spannende tijden komen en elk kind heeft andere behoeften.

Maar op DIT moment gaat het goed met Jaya-Rose, in alle opzichten. Dus, ik kies er op DIT moment voor om in DIT moment te blijven en ervan te genieten. 

En trouwens, wij doen een hoop “anders”, dus ze past perfect bij ons. 

PS. Ik waardeer alle liefdevolle berichten en ik ben me ervan bewust dat het vanuit een liefdevolle intentie komt (tot nu toe) en dat dit onbedoeld is. Toch vind ik het belangrijk dat we niet zomaar van alles gaan invullen voor een ander en moest ik even stoom afblazen. :)

Thanks for being here!

xxx Leena

Lees ook het vervolg: "Levend verlies, rouwen om het verlies van een "gezond" kind"

1 jaar geleden

Dat projecteren herken ik zo erg. Soms dacht ik wel eens, willen jullie dat ik doordraai ofz!

1 jaar geleden

Ofzo?!

1 jaar geleden

Zodat projecteren herken ik zo erg! Hoe vaak ik wel niet gehoord ben dat ik geen 2e kind moet nemen. “Dat kan je nooit betalen!” “Die wordt ook puber hè! Wacht maar je kan het echt beter niet doen!” (Ja alleen door puberouders) of nog erger “kan je een 2e kindje wel aan?” Die voelde ik.. waarom zou jk het niet aankunnen? Mag ik als mens er niet soms doorheen zitten en later weer volop genieten? Wordt het dan gezien als niet aankunnen? ook al willen ze mij misschien mij beschermen,ook al is het uit liefde.. wie zegt dat ik mijn kinderen als net zo heftig ga ervaren als dat jij doet? Mooi geschreven.. er wordt op mij geprojecteerd en ik projecteer ook. Misschien met andere dingen maar ik doe het net zo.

1 jaar geleden

Dankjewel! Gaat helemaal goed komen :) <3

1 jaar geleden

Leena je hebt groot gelijk geniet van jullie dochter dat is veel belangrijker ❤️ goed omschreven. Geef je dochter heel veel knuffels en leer ze te genieten van het leven zoals het komt.