Verstrikt in het moederschap: "Ik heb spijt"

'Mijn leven is een groot toneelstuk', stelt Laura vast. 'Ik zorg voor Mats, ik ga naar vriendinnen, ik post wat op sociale media. Daarnaast werk ik drie dagen en ik ben ook weer begonnen met sporten. Maar elke dag kijk ik uit naar het moment dat hij in bed ligt. Ik voel me zo opgesloten. Ik wil dit helemaal niet'.

Tegenover me zit een kleine, ranke vrouw. Alles aan haar is fijn. Lange dunne vingers, een smal postuur. Het is bijna niet voor te stellen dat zij acht maanden geleden is bevallen.

'De bevalling was overweldigend. Ik zat op de baarkruk en mocht mijn kindje zelf aanpakken. Het moment dat ik zijn glibberige lijfje tegen me aan voelde, was zo bijzonder'. Laura kijkt in de verte en lijkt de bevalling als een film voor zich te zien. 'We waren zo blij en zo verliefd op elkaar en op dit kleine ventje'.

"Dat kind"
Een angstig gevoel bekruipt Laura. Wat als ze het niet kan? Of wat als ze het niet wil? Maar opgeruimd als ze is, schuift ze deze gedachten aan de kant. Ze is gewoon moe en morgen ziet de wereld er weer anders uit. Ze gaat er gewoon het beste van maken. 

Maar er blijkt niet tegen te vechten. Op de gekste momenten is daar ineens het 'ik wil dit helemaal niet' -monster. Als ze voor het eerst een stukje met de kinderwagen naar buiten gaat, loopt ze langs een speeltuin en kan ze enkel denken: wat een tijdverspilling. Niets in haar kan zich voorstellen dat ze daar ooit met vreugde zal zitten. Ook als haar vriend Bart thuiskomt van een vergadering, is ze stikjaloers omdat zij hier maar zit met 'dat kind'. Dat kind dat zo welkom was en nu zo’n last vormt. Of als ze probeert dat ellendige laatste artikel af te schrijven en Mats het precies dan op een huilen zet. 

De vluchtkoffer staat klaar

Soms wordt ze badend in het zweet wakker van steeds dezelfde droom. In die droom brengt ze Mats ’s ochtends naar de opvang, maar in plaats van dat ze naar haar werk gaat, pakt ze thuis een koffer in. Kleding, laptop, geld, paspoort, e-reader. 

Als de crèche dichtgaat, staat ze niet bij het hek, maar zit ze in het vliegtuig. Dat bevrijdende gevoel als ze wakker wordt, is naarder dan de droom. Laura worstelt met gevoelens van spijt. 

Heb jij ervaring met de gevoelens die Laura heeft? ❤️

Lees het hele verhaal in het boek ‘De verwachting voorbij’ in het hoofdstuk Achter de coulissen.  

Disclaimer: alle verhalen zijn samengesteld uit onze ervaringen en betreffen geen specifieke client.

Trending op Mamaplaats: Wat doe je met een kind als iemand gaat overlijden