Sorry mevrouw, u zit nog steeds op 6 cm...

✨3 juli 2019✨

De mooiste ( en pijnlijkste ) dag in mijn leven, de dag dat we eindelijk papa en mama zijn geworden samen ❤️ De 9 maanden duurde en duurde maar zolang en ik kon niet wachten op het moment dat ik zou moeten bevallen! Ik wilde je zo graag ontmoeten, vasthouden en het nieuwschierigst was ik naar hoe je eruit zou zien😬 Het moment dat de verloskundige zei "vandaag heb je zeker je kleintje in je armen" zag ik het bevallen nog helemaal zitten! Tot een paar uur later de echte pijn kwam! Jeetje wat is dat heftig zeg. Ik ben super trots op mezelf en mijn lichaam hoe sterk je dan bent ook al duurde het behoorlijk lang. Natuurlijk schreeuwde ik tussen de weeen door " DIT DOE IK NOOIT MEER HOOR" Maar zodra onze kleine Jaydian op mn borst lag was alle pijn (bijna alle) verdwenen en voelde ik alleen maar liefde en geluk❤️  De tijd vliegt en alles is zo geweldig aan hem❤️ 

Als je het leuk vindt om te lezen staat hieronder mijn bevalling uitgetypt:

om 6:45 de eerste buikkramp... En dat was al de zoveelste in 3 weken en dacht zullen wel weer voorweeen zijn🙄 Na een half uur nog steeds krampen dus toch maar opgestaan. Mn vriend was net vertrokken naar zijn werk 1,5 uur verder... Om 10:00 werden de krampen toch wel erger en erger dus maar eens begonnen met weeenteller en die liet al meteen merken dat het begonnen was. Maar ik durfde het niet hardop te zeggen omdat ik de valse hoop al vaak gehad had die week. Snel me moeder gevraagt hoe en wat en die zei ook bel de verloskundige maar. Dus daar kwam ze weer voor de 3e keer die week om te kijken of ik ontsluiting had... En YES 2 cm!!!! Eindelijk hij komt dacht ik toen nog blij en vrolijk. Vriend meteen gebeld en gezegt dat het nog wel even zal duren. 12:00 toch naar het ziekenhuis vetrokken en was hij net op tijd om mee te rijden... Mijn ouders waren ook beide mee. Eindelijk kon die maxicosi mee de auto in😍 Onderweg naar het ziekenhuis brak de hel los.. De weeen werden erger en erger en jeetje wat doen die pijn... Eenmaal in het ziekenhuis dacht ik even een warm bad te proberen maar eenmaal in bad bleven de weeen komen en gaan en steeds erger en sneller.. en ik moest ineens uit bad maar pfoe dat afdrogen enzo lukte me niet eens zelf meer.. Eindelijk in bed zittend als een buddha proberen mn weeen op te vangen maar het lukte niet meer zoveel pijn. Ze kwamen weer kijken eindelijk... 6 cm na 7,5 uur weeen... En toen braken mn vliezen... Hij had in het vruchtwater gepoept. Na dat mijn vliezen braken begonnen de weeen pas ECHT! mijngod wat had ik het zwaar zeg... Na 10 uur nog steeds 6 cm kreeg ik een beenprik, waardoor de weeen iets minder pijnlijk waren, dit was even ontspannen maar na 1,5 uur waren ze terug, weer controlen... 8 cm!!!! Maar helaas duurde de blijheid niet lang toen ze zeiden dat ons zoontje het te zwaar kreeg met ademen en met spoed eruit moest. Hij kreeg een kabeltje op zijn hoofd toen hij nog in mijn buik zat, dit brachten ze binnen terwijl ik een wee kreeg, ergste wat ik ooit gevoeld heb..... een uur later pas begonnen met persen helaas had ik geen persweeen en kreeg ik wee opwekkers (alsof mn weeen nog niet genoeg pijn deden) en toen was er enorme haast het ging met ons zoontje steeds minder goed daarbinnen namelijk, na 10 min persen zei de 1 van de 5 artsen die om me heen stonden: "Als het nu niet lukt moeten we een spoedkeizersnede doen. En toen fluisterde mn vriend in mn oor: " kom op je kan dit! jij hoeft geen operatie zet even door je kan het! En toen kreeg ik toch een oerkracht en ik mog persen! En hup 21:15 daar was ons mooie zoontje Jaydian😍 Helaas was er wel een grote knip nodig met 10 hechtingen door de haast en heb ik de eerste 3 weken niet kunnen lopen zowat maar alsnog zo genoten van onze mooie jongen! Wat is bevallen prachtig en rete zwaar! Maar zo mooi om mee te maken (achteraf) Ik raad iedereen aan om zoveel mogelijk foto's te laten maken van je bevalling😃 Het is zo mooi om terug te zien❤️

Leestip: BEVALLINGSVERHAAL: de weg naar ons kindje