Mijn POSITIEVE bevallingsverhaal

19 maart 2023 begon het...

In de middag, terwijl ik met mijn zoontje van 2 aan het spelen was in de speeltuin, voelde ik steken in mijn rug. Ik wist het direct. Het was het begin van de bevalling. 

Mijn vriend was een plantenbak aan het maken voor in de tuin en gelukkig wilde mijn zoontje hem helpen. Zo kon ik in alle rust even naar binnen. Ik had toen nog niks tegen hem gezegd omdat ik de afgelopen weken eerder gedacht had dat de bevalling was begonnen maar het niet zo was. Ik wilde hem en mezelf geen valse hulp geven... 

Ik zou maandag 20-03 worden gestript. Dit zou gebeuren omdat mijn lichaam op was. Al heel lang heb ik last van mijn bekken. Elke dag ging het slechter en liep ik als een pinguïn rond. Mentaal was dit absoluut niet iets wat ik erbij kon hebben, maar dat is iets voor een andere blog. Maar dat het dus uit zichzelf opgang kwam was heel prettig. 

Mijn droom was dat de baby zich op 20-03 geboren zou laten worden, dit omdat ik zelf op 20-10 geboren ben en mijn zoontje op 20-08. Dit zou een cadeautje zijn. 

Ik ging naar binnen en kreeg enorme nesteldrang. Zo heb ik het hele huis van boven naar beneden nog opgeruimd en schoongemaakt. De steken in mijn rug werden steeds erger en erger. Ik ben direct begonnen met timen en eind van de middag heb ik toch maar de verloskundige gebeld. Ze is langs gekomen toen de weeën regelmatiger kwamen en helaas had ik toen nog maar 1 cm ontsluiting. We hebben toen wat proberen te slapen. Dit ging natuurlijk niet van harte en rond midden nacht werd ik wakker van heftige steken. Ik ben direct weer gaan timen, 2 uur lang en om half 3 heb ik de verloskundige weer gebeld. Ze is gekomen en toen zat ik op de 3/4 cm ontsluiting. Ik wilde graag in een bad de weeën opvangen, dus besloten we naar het ziekenhuis te bellen om te vragen of er een bad beschikbaar was. Ik had geluk, het bad was beschikbaar. Ze gingen het voor me vol laten lopen en hups, daar gingen we, op naar het ziekenhuis. Natuurlijk hebben we eerst gewacht op mijn moeder, die Noud ging opvangen de volgende ochtend. 

Aangekomen in het ziekenhuis heb ik me direct uitgekleed en ben ik in het bad gaan zitten. Dit voelde direct als een verlichting. Hier heb ik 1,5 uur in gezeten en wat was het fijn.

Daarna wilde ik wel graag weten hoever ik inmiddels was. Helaas schoot het niet echt op en had ik nog maar 5 cm. Dit was zo'n teleurstelling dat ik de volgende keer, mocht ik ooit weer zwanger raken, niet wil weten hoeveel ontsluiting ik heb. Dit werkte bij mij zo tegen toen ik hoorde dat er geen vordering in zat. 

Ik ben op bed gaan zitten met mijn knieën en voorover gebogen over de rugleuning van het bed. Het kussen van Noud, een smiley kussen, had ik meegenomen voor extra steun. Deze heb ik erbij gepakt en ben hierop met mijn hoofd gaan liggen tijdens de weeën. Het was vreselijk, de pijn. Het bleek weer een sterrenkijker te zijn en hierdoor had ik zoveel last van mijn rug. Niks leek te werken. Mijn rug brandde enorm. 

Tijdens de weeën kon ik soms niet in mijn concentratie blijven om de wee weg te puffen waardoor ik enorm moest huilen. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik haalde kracht uit de hulp die ik kreeg van mijn vriend, verloskundige en de verloskundige in opleiding die de hele zwangerschap (voor haar schoolopdracht) met mij meegelopen heeft. Dit was een heel fijn team om me heen. Ik voelde me gezien, gehoord en begrepen. Dat was alles wat ik deze bevalling wilde. 

Mijn vliezen zouden gebroken worden maar dit lukte niet. Het zat te strak om het hoofd van de kleine. 

Na een tijdje heeft de verloskundige weer gekeken of ze mijn vliezen kon breken. Dit is nu wel gelukt gelukkig. Ik voelde het naar buiten stromen, maar tegelijk voelde ik een enorme weeënstorm opkomen. Ik ben toen snel in bad gegaan maar dit viel tegen. Het werd licht buiten en was niet meer zo fijn als ervoor. Ik wilde uit bad stappen en kreeg enorme weeën toen ik op het krukje buiten het bad stond. Het was verschrikkelijk maar gelukkig kreeg ik goede ondersteuning van mijn vriend. Toen snel op bed gaan liggen om te kijken hoever ik was en ik zat al op de 8 cm. 

Ik werd overgedragen aan een andere verloskundige omdat haar dienst erop zat. Helemaal prima, want ik vond haar immers ook erg leuk. Dit kwam op het juiste moment want ik mocht bijna beginnen met persen. Ze vertelde me dat ze me kon helpen door de laatste cm weg te drukken zodat ik kon gaan persen. Ze zag aan me dat ik het niet meer lang vol ging houden van de vermoeidheid en de pijn die ik had. Ze heeft me geholpen en vrijwel direct had ik het gevoel dat ik moest poepen. Dit duurde twee weeën. Ze hielpen me in de juiste houding en met de derde wee mocht ik mee persen. Dit was een hele omschakeling. De ontsluitingsfase is een andere pijn dan de uitdrijffase. Zo moest ik mijn bekken kantelen om dat juiste gevoel te krijgen. Heel gek vond ik dat gevoel. Ik kreeg alleen geen persdrang meer maar dat kon me niet schelen. Ik had immers 10 cm en ik wilde de baby er ook direct uit hebben. De pijn kon ik niet langer meer aan. Ik werd heel goed gecoacht want ik dwaalde wat af in de pijn. Hier kreeg ik kleine paniek van, wat ervoor zorgde dat ik onwijs moest huilen en mijn ademhaling niet meer onder controle kreeg. Ze hielp me hier onwijs goed mee en hierdoor kwam er een oerkracht vrij. Die duidelijke woorden die zij me vertelde had ik echt even nodig. Hierdoor lukte het me om met 3 of 4 keer persen onze lieve Luèn geboren te laten worden. Wat kwam er een ontlading vrij, niet normaal. Ik begon te trillen, te huilen (maar echt keihard) en ondertussen keek ik naar het prachtige mannetje die op mijn borst lag. Ik heb dit maar weer even geflikt! Wat was en ben ik ontzettend trots op mijn lichaam en mijn mind dat ik dit gedaan heb. Dit keer zonder pijnbestrijding wat ervoor zorgt dat de trots nog groter is. Met Noud had ik wel pijnbestrijding wat ervoor zorgde dat het een hele andere ervaring was en ik had nu echt het gevoel dat ik de bevalling bewust meegemaakt heb. Vandaar die ontlading ook. Die had ik bij Noud ook niet. Ik belandde daar in een roes waardoor ik amper naar hem kon kijken. Dit was gelukkig nu anders en wat kijk ik er positief op terug! 

Op mijn Instagram deel ik meer van deze foto's en neem ik jullie mee in mijn leven. Ben je benieuwd? xlisanneneutel is mijn Instagram naam.  

Trending op Mamaplaats: Jaloers op baby: partners hebben er last van