Mijn grote wens is uitgekomen

Het is eindelijk gelukt! Ik had een grote wens; eens een bevalling van iemand anders meemaken. En begin 2020 was het zover. De bevalling van mijn zusje daar mocht ik bij zijn, dat had ik bij de eerste van haar ook gewild maar toen ging het ineens heel snel en was ik uiteindelijk te laat. Maar dit keer was er een inleiding gepland en ben ik dus vroegtijdig al naar haar toe gegaan; en niet meer weg gegaan. Just to make sure dat ik deze keer niets ging missen. 

Mijn zus had mijn bevalling meegemaakt en had gezien dat een ruggenprik zoveel ontspanning kon geven dat zij dat deze keer ook graag wilde. Zo gezegd, zo gedaan. Een ruggenprik it is 👍

Vanaf 6cm ontsluiting ging het ineens erg snel, ook voor de kleine meid. Haar hartslag zwakte wat af tijdens de weeën. Het duurde even voordat ze er weer bovenop kwam dus ze werd nog goed in de gaten gehouden. Binnen een uur zat ze ineens op volledige ontsluiting. Ze mocht nog niet mee persen want het ging echt te snel voor haar. 

Eenmaal begonnen met persen merkte de gynaecoloog dat de kleine meid de navelstreng om haar nek had zitten en dat ze niet goed door de “uitgang” kon. Ze zat vast met haar schouders. Binnen no time stond de kamer vol met kinderarts, verpleegkundigen; hulptroepen. Een knip werd gezet en met grof geweld werd de kleine meid op de wereld gezet. Ze reageerde amper...moest echt even op gang geholpen worden. Ik heb echt even een schietgebedje gedaan; want het enige dat je wilt is dat je je kleintje hoort huilen als het geboren word toch?

God wat duurde die paar minuten lang zeg! Na een minuut of 5 zei de gynaecoloog:”sssst volgens mij hoor ik haar!” En ja hoor, een slaak van opluchting hoorde je door de kamer. Ze probeerde een soort van te huilen. 

Met een abgarscore van 3, had ze dus een moeilijke start, maar daarna een 8 en 9 dus ze was er gauw bovenop. 

Een hele film kwam er in die paar minuten voorbij. We hebben natuurlijk al eens een stil kindje op de wereld gezet dus we weten hoe dat “klinkt” en is. Dus dit was echt even heel emotioneel. Ik ben daar echt een paar dagen van ontdaan geweest. 

Nu 3 weken verder; is het een heerlijk nichtje en doet ze het super. En ben ik uiteraard een onwijs trotse tante!